gözlerimi dikip tavana odaklanmaya çalışıyordum ,
soğuk oda makine sesleri ile ile gidip geliyordu
kulaklarımın arasında ;
yanı başımda dozu arttırın dozu arttırın
durgun bir kalbe elektrik iyi geliyordu da
sana ait olan yaşanmışlıklara ne iyi gelirdi ....
saat kavramını yitireli çok olmuştu beynimde
içimdeki tüm hikayeler birer birer açığa çıkıyordu ;
sana yazdığım,
saat ya sana çeyrek vardı yada sensizliği çok geçmişti
zamanın bir köşesinde çıkmak için ağlayan bir kadın ...
gözlüklerim de yoktu
çıkışı bulamadığında kaybolmuşluk hissi
herkes çok yoğun ;
yoğunlaştırılmış hayat yaşanıyordu burada....
birde susuzluk gidip geliyordu ;
bir yudum serumla çalkalarken ağzımı
gözyaşlarım gibi tuzlu ....
kokmamak için ruhuma tuz bastığımı düşünüyorum
gülüyorum
gülmeyi beceremiyorum
elimi uzattığım da yatağın demirleri içimi üşütmüyordu ...
yoğun bakıma almışlardı bedenimi ;
ruhum ise halâ küstü yaşananlara
içimde saklı olanları kazımışlarmıy dı ameliyatta
yine de hayat beni terk etmemişti ;
bu kadar uzun süreli senden ayrılmamıştım ...
bir iğne arası daha veriyorum külçeye dönerken vucut kapanıyor sandığın herşey açığa çıkıyor
yoksulum ....
yoksun
içim dışım
maskeleri yok hayatın burada
sen varsın
kalemim yok
herşeyi beynime nakış
ediyorum
sağım
nefes alıyorum
sağsın ama yoksun...
...
..
.
hastane günlükleri ....gecenin en derin köşesi ...
yoğun bakım senaryoları ...eylül 2015