Düş Sokakları
Düşe bir yolculuk yapıyordum. Sokağa dökülmüş halkın, ambulans srenlerinin, Silah seslerinin, boş kovanların hakim olduğu, kapsüllerin yurdu ele geçirdiği, havasında acı olan,azını, burnunu, gözünü yakan havayı solurken dalıyordum düşlere. Bir okulun yanından geçiyorum şimdi, ne kadarda güzel çocukların huzur içinde oynayışlarını seyrediyorum biraz. Masum gülüşleri güneşin ışığına ışık oluyor. Yürüyorum tertemiz bir Solakta . Sağımda bir market görüyorum ve o marketten alışveriş yapan insanlar. Huzur içinde görünüyor . Soluma dönüyorum sonra bir park görüyorum. Kuşların cıvıltılarına karışmış çocuk sesleri. Oyun oynuyorlar özgürce, korkusuzca anneleri onları izliyor. Sonra düşüyor çocuk annesi koşar adımlarla gidiyor, sıkıca sarılıyor yavrusuna annesinin sevgisiyle acısı dinen çocuk tekrar karışıyor diğer çocukların arasına. Biraz daha yürüyorum. Kolkola yaşlı bir çift çıkıyor önüme birbirlerine verdikleri ömürlerinden, hala zerre kadar sevgileri eksilmemiş, gülüşerek geçiyorlar önümden. Sonra tartışan genç bir çifti gözlüyorum. Bir süre tartıştıktan sonra birbirlerine sarılarak birbirlerinden teselli bulan. Köşe başında bir amcaya rastlıyorum yavru kediye bir kap süt verirken. Yanına yaklaşıyorum ve fısıltıyla teşekkür ediyorum ona. Acısız mis gibi bir hava soluyor ciğerlerim düşümde. Bir sesle uyanıyorum düşümden. Soluma bakıyorum arabayla az kalsın beni eziyor olacak adama bakıyorum. Elinde telefonla acele bir yere yetişir gibi bir hali olduğunu görüyorum. Usulca çekiliyorum önünden. Beni güzel rüyamdan uyandırdığı için sövüyorum ona tabi oda bana. Bütün renkler gidiyor ansızın kararıyor herşey.