Insanlar artik yetinmemekten ötürü mutsuz.. Her seyin en mükemmeli benim olsun, ben mükemmel olmaliyim derken yorulduk.. Ben mükemmel degilim, eksiyim var, aksagim var.. Kimine göre cirkinim, kimine göre güzel.. Kim ne isterse öyle düsünsün ne fark eder.. Ben kendimi Yaratanin bir sanati olarak gördükce..Isyana ne gerek.. Kimine göre cahilim, Kimine göre ise cok bilgili.. Bildigim tek sey hayatimi daim ettirebilecek kadar bir seyler biliyor olmam.. Bu da cogu zaman bana yeter.. Yas aldikca nasilsa tercrübelerimiz articak bilgimizde.. Su dünyada en büyük servet aslinda huzur, hangimiz götürebildik servetimizi yanimizda.. Helalinden temiz lokma geciyorsa gursagindan ve kimseye muhtac olmayacak kadar kazaniyorsan hayatta daha ne olsun ki ! Sevdiklerinle yasayip, yaslanma firsati vermisse sana Yaradan, bundan daha güzel bir dünya nimeti var mi aslinda ? Hangi insan cok kusursuzdu ki, su dünyada ? Bizi seven zaten mükemmeli aramamali.. Hayranlik gecer zamanla, kalici olan sevgidir, gönül bagidir her zaman.. Yani bazi seyler olmasa da olur.. Yeter ki insanin ici rahat olsun, saf sevgiler barindirsin özünde.. Yetinmeyi bilmek gerek en nihayetinde.. Sevgilerimle.. Yazan: Gönül Cesli