Dal gölgesinde yeşil bitmeden
ışığı gözlerimize bağışlanmadan
can verildi nefesimize
hüküm geçmesi için
Erken anladık kılık değiştirdiğini
Paranoyasında yanında
boy boy günler
İri iri gövdeli pembe güller
saçlarına vuran bir tutam
gözlerinin yeşili gölgeler getirmişti
kır yanığının efendisi
diksiyonu duru ,boyu uzundu
dur biraz, aşma dedi
ekmek arası bir aşk bölüşeceğimiz
mükellef sofralara yürek dayanmaz

erken açılan gecenin güne açtığı boşluğu
büktüğümüzde dünyanının düz olduğunu gördük
ne garipti
düğün evinde yalnızlığı biri deseydi
üç mum göğsümün ortasında yanar
arşı arşı şehirlerden sonra da ağrısı kemiğime inerdi
ama akla karayı seçtiğim için sabahı zor ettim
anlamakta zorlanıyor,
beynimin içine çöken tozun yuvarlağından
göz çukurlarımın dibinde kararıyordum
sevgiyi çoktan kaybetmiştik
en müsaidi anlamlı bir kuytuda ölmekti
çöken avurtlarda ,derinleşen çizgilerde