Aşk...
Bilmiyorum ona dair her şeyi
Hidayeti erimiş olmalı yürekte
Mevhum günün birinde sönmüş olmalı yüzü
Sevgi...
Yitip gitti riyakarlığın karanlığında
Adı kaldı dillerde, birde izi kalplerde
Sadakat...
Yanlış tanımışız yalan gözlerde
Sanki öyleymiş gibi
Koca aldatmaca içinde
Hoşgörü...
Hayır hayır kalmadı eskisi gibi
Tek çağ kullanımlık gibi bir şeydi
Empati...
Olabilir miydi, bu denli değerli iken biz gözlerimizde...
Ve unutmuşken dünyayı
Vicdan...
Var olmuş olsaydı, ne işi vardı acının yanı başımızda
Acımasızlığın gözyaşları neden kirpiklerimizle?
Merhamet...
Tuttuysa ellerimizi, neden kanlıydı parmaklar?
Titrek ve korkak, kırılmış tırnaklar...
İnsanlar...
Böyle başlamamıştı nefes alışımız
Masumdu sevgi dolu bakışlar
Sıcacık tutulurdu emektar eller
Büyük sevilirdi,
Kocaman sarılırdı herkes
Tek nefeslik değildi hiçbir şey
Son nefeslikti her şey

Özlem Şahin