Affet, bahar yüzlüm,
iliklerimi seninle böylesine doldurduğum için.
Her gece umutla bakıp göklere,kayan bir yıldız görüp,seni dilemek için bekliyorum.Bir bilsen sana nasıl açım.Ne denli ürkek çırpınışlara gebe,savunmasız yüreğim.Tenine duyduğum tanımsız özlemi,ruhumu ruhunla eritmeye yönelik çabamı,sen hiç bilmedin ki.
Sen, hiç ben olmadın ki.
Sen yaşam kaynağım,hergün seninle yenilendim,seninle çoğaldım,büyüdüm.Her halin çekti beni.Duruşunu,gülüşünü,kızmanı,şaşkınlığını,çocukluğunu,olgunluğunu sevdim.Küçük oyunlarını,kaprislerini,sitemlerini,korkularını sevdim.Seni ve o doyumsuz sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.Seni yazılamayacak sözcüklerin içinde yaşadım.Tanrının bana olan hediyesi,sevgini düşündüm hep.Sevda paketlerimi attım,yüreğim sadece senden gelenleri kabul ediyor.Çünkü sen,bıkılamayacak kadar keyifsin ruhuma.
Sana aşık olduğum günden beri ben,bende değilim.Uykusuz gecelerin,çözümsüz bilmecelerin,sahipsiz kederlerin sahibi oldum.Baktığım,dokunduğum her nesnede,duyduğum her seste,senin izlerin,heyecanların,sevinçlerin,sıcacık duyguların var.
Seni sevmek,böyle duru,böyle yalın bir aşk....