Bir Sabah uyandım Panikle...!
Odamdan Çıktım Evin Üst katından Aşağı kata indim...
Eşofmanıyla Televizyon karşısına geçmiş Ayaklarını Uzatmış…
Elinde Sigarası, Küllüğünde ise 100 e Yakın İzmarit ve Külleri Yığın Olmuş…
Bir Flim izliyor sesi ise kapalı…
Bütün gece yerinden Kıpırdamadan, otuyormuş Gibiydi ama Sadece izliyordu…
Kendisi Başka bir Dünyada, Bedeni yıkıldığı yerdeydi...
Kalvaltısız, Dumanı Çekiyordu Ciğerlerine,
Kuru Kuruya, içtikçe Acısı Hafifleyen, Bir ihtiyar dan Başkası değildi...
Her Sorduğumda Bir şey Söyleyecek Gibi Oluyor Ama Kelimeler Boğazında Düğümleniyordu…
Tek Kelime bile Edemeden, Sadece Yutkunuyordu...
Ne yapacağımı bilmeden Saatlerce beklemekten bıkmış Usanmıştım ki,
Telefonuma gelen Bir Arama Sonrası... Neden Cevabını veren kişiydi aslında…
Arayan Babamın Yakın Bir Dostu…
Hiç Bir Şeyden haberim Yokken… ‘Başın Sağolsun’ Demesi…
Kimi Kaybettiğimden Habersiz… Gözlerimden Süsülen Yaşlarla….
Sormaya başladım. Ne Oldu..? Kim Öldü..? Kimi Kaybettim…? Neden Babam Suskun..?
Yıkılmış ve de sessiz duruyor...?
Cevabı Daha da Sarsmıştı Beni çünkü dün gece ben uyurken;
Annem Rahatsızlaşmış kaldırıldığı Hastanede Hayatını Kaybetmişti…
Hekimler Kurtaramamıştı...
Babamda ben Evde Yalnız kalmıyayım diye,Hastaneye Gidememişti…
Geç Saatte haberdar olmuştu Kaybettiklerini ve Bana Nasıl Söyleyeceğini bilmiyordu…
Suskunluğu ve acısı onu yakıp kavurmuştu derinden…
Açıklayamadığı gibi suskunluğundan. Kendini bile Kaybetmişti…