Herkesin birbirine sorması gereken soruyu ben de sormak istiyorum. Kime mi? Tabi ki kendime...Kendi nefsime...
’Bugün Allah için ne yaptın’?
El-cevap:Hiç.Yani hiçbir şey. Peki neden,neden bir yetimin başını okşamadın,neden bir fakire sıcak lokma bir aş ikram etmedin? Neden çorapsız ayaklarında yırtık ayakkabıyla dolaşan ya da kuytu bir köşede gazete kağıdıyla toplama kartonlarla ısınmaya çalışan,sokakların umutsuz çocuklarına barınacak yuva açmadın? Ana - baba şefkati ile yaklaşmadın.Halbuki sen açlığın ne olduğunu, çaresizliğin nasıl da insanı ölümün kollarına bıraktığını ve de kimsesizlerin kimsesi olmanın cenettin yollarını açacağını,bilirdin hani...Ve yine Allah’ın rızası fakirin midesinden geçer sözünü sık sık söylerdin. Ona rağmen hiçbir iyi amel işlemedin bugün.Yazıklar olsun sana! Kendini düşünen alçak nefs’im...Nasıl görmezden gelirsin sokaklarını? Nasıl unutursun ihtiyaç sahibi komşularını? Hiç mi duymadın Allah resulü’nün komşusu açken tok yatan bizden değildir sözünü? Milyon kere yazıklar olsun,toprak doyursun gözünü.Kendine gel!Aslına dön! Nereden gelip nereye gittiğini unutma! Hak’ka teslim ol,mazluma yurt ol.Ey nefs’im gururu bir yana at,imanın lezzetini tat.Unutma,unutulma...

SAYGILARIMLA
HALİT BELGELİ
BEN BİR HİÇ ’İM...