" Üzgünüm çocuk,
Koruyamadım masumluğumu.Sevemedim kimseyi.Öpemedim annemin kırışmış ellerinden doya doya.Kötü sözlere kulağımı tıkayamadım.Örselenmiş vicdanımın sesini duyamadım.Dudaklarımı yakan sigaramı bırakamadım bir türlü.Bedenimi ruhumla bir tutup ebedi sandım.İnsanlığımı unuttum kimi zaman.Duyarsız kaldım onca zalimliğe.Doğruyu göremedim. Tutunamadım hiç bir dala battıkça battım bataklıkların en derinine.Öfkemi içime akıtacağıma hep kustum başkalarına küstahça.İftira attım sana gıybet ettim arkandan.Bana kızmakta haklısın çocuk! Sen içimde Allah’ın bana hediye ettiği bembeyaz bir sayfaydın.Ben buruşturup attım seni katran siyahı duvarlarımın arkasına.Şimdi sana kalbim kadar kirli bir odadan yazıyorum.Sonunda hakettiğim yerdeyim.Biliyorum açmayacaksın mektubumu ama en azından güneşe tut ve okumaya çalış pişmanlığımı...! "