Yalnız uyanmak mı, yalnızlığa uyanmak mı? Yalnızlık, uyanamamaktır kalabalığa. Kurduğun çalar saatlerin hepsinin bozulduğu saatler vardır. Kadınlar çalar saattir aslında. İnsan bir kere kalabalığa uyanamadı mı işte o zaman sever uykuyu, yalnızlığı. Yalnızlık namert değil ki o da insanı sever, sarar etrafını, bazen içeri girer. Hele bir de kalpteki tahtı sallanıyor gördü mü, acımaz, yapar devrimini. Solcudur yalnızlık, kalp de soldadır ya, sol kısmını acıtır insanın ilk başta. Aman he yalnızlık falan, düşman başına… Bazen bir gül veya orkide uğruna papatyalar ezilir, haketmezler ama kırılıverirler. Bazıları evlenir yalnızlıkla, bazıları yalnızlaşır ev duvarlarında. Gülü çok abarttı bu şairler, dikeni var ya, hep ondan. Aşk, nerede zor var onu seçer. Ah ah, aşk demişken, yalnızlık ne çektim be senden!..