Sinir uçlarımda kokunun gerçekleştirdiği intiharı araştıran rüzgarın estiği yöne doğru koşuyorum.Çözüm bulacak bir yığın özlem var, var da göremiyorum işte seni. Kuytu köşelerin ıssızlığı can yakıyor. Düşündüren sessizlikler tecavüz ediyor hayal ettiklerime. Geçmişime. Geçmemişime. Geleceğime. Gelmeyeceğine.Al bu sana sikip at bakışlarınla kalbimi.Gözlerimin tuzlarını erit yaksın güneş kapaklarını gözlerimin.Güzelliğin cinayet işletir bana. Makyajın koyar anına yeni bir aşk çıkmazı, sen o nu da seversin. Başka bir anı yayar şehrine, o nu sevdiğin anısı.
Anasını sildiğim gün o nu da çoktan silmiştim.Fıtratında acı çekmek yoktu.Planlıydı ayrılışları.Kapattım çenemi her defasında açtım gözlerimi yumdum kulaklarımı.Darmadağın etti beni aldatışların. Ben yine de yaşamayı senden daha çok sevdim.Sepyadan koptu bu renkler oyulmuş gözlerine.Ben yine de oyulmuş gözlerine bastonla yardım ettim. Yaşlanmadık hâlâ genciz 60’ımızda.Hâlâ 60’ımızda yaşlanmadık yalnız başımıza bile. Umut kırdım hep şu sahilin taşlarında. Can parçalarını toplayamadan martılar yönünü sana çevirdi deli gibi uçarak. Kan atlar çırpınarak cenk edildi bukle bukle güzelliğine.Yosunlar eklendi sayfalarıma sana baktığım o sahilde. Yakamoz sıçradı bir balık gibi gökyüzüne doğru. Çakıldı bir anda akıntıya.Dalgalar gecenin kızılıyla karışık kumsala doğru kovalıyordu şırıltı seslerini. Ben yudumluyordum o anda kokunu getiren rüzgarı. Ben rüzgar içiyordum..kokun bana rüzgar olduğunda.

Öktem Gökmen