Bir kaşığı büksen ortadan, kullanamazsın.
Bir sigarayı eğsen yırtılır kağıdı. İçemezsin.
Büktüğün bir şişle kazak, tığ ile dantel öremezsin.

Derler ya; "Bu dünya bir pencere gelen bakıp gidiyor." Kimileri, baktığı yeri güzelleştirip gidiyor.
Durduğu yere yakışıyor. Söylediği söze, yaptığı işe, yaşadığı şehre ve mekana yakışıyor.
Yaşam binasının harcı emek, tuğlası sabır, sıvası onur olan insanlar da bakıp geçiyor o pencereden.
Yaşam zorlasa da, engeller koysa da, her şeye inat dimdik duruyor.

Bir kaşığı büksen ortadan, kullanamazsın.
Bir sigarayı eğsen yırtılır kağıdı. İçemezsin.
Büktüğün bir şişle kazak, tığ ile dantel öremezsin.

Ama bükülmüş belinle yaşamını bir dantel gibi ördün sen.
Bizler gerçekten bir "Lüküs Hayat" yaşıyoruz aslında. Sen ve senin gibi insanların varlığı sebebiyle.
Gülüşün güzeldi, duruşun güzeldi, sanatın güzeldi, sen güzeldin be abla. Ne kadar da içindeydin hayatımızın.

Resimlerine baktım da bugün;
Dimdik bir onur,
Sağlam bir duruş,
Sıcacık bir gülüş
Ve,
Bükülmez bir ustalık gördüm.

Şafak söktü artık, Suna’m uyanmaz...

Barış Çelimli
*Bir halk türküsü