Gönül dün ne güzeldi ahvalimiz neşemiz sevincimiz, düştük bir dünya hevesine nazlı yâri unuttuk, gönülde sevgimizi unuttuk... Hani nerede idealler? Daha fazla ev araba almak için miydi hayallerimiz ideallerimiz? Ter dökerek sıkıntı cefa ile kazandığımızı, savurganlık ederek harcamak mıydı kazanç? Yaşadıklarımızla ideallerimle bir adım öne çıkacağımıza, neden beş adım geride kalarak saklanır olduk?

Gurur ve kibir cebimizde gezer oldu, hani onu ayaklarımızla ezecektik, bize hükmetmesine izin vermeyecektik? Sustun, versene cevap? Dün evlerimizin damı akardı, oturmak için iki yer minderim vardı, yıkık bir sobamız vardı onun yanında gülümseyen gözlerimiz yüreğimiz hislerimiz vardı... Şimdilerdeki gibi vicdanımızı aklımızı yemiyorduk boş hayaller uğruna, bir lokma ekmeği dörde böler yerdik ah dün ne güzeldi, bugün daha güzel olacak dedik yanıldık kaybettik kabul et artık hatanı... Hani çocukluğumuzda hep gülerken, yarın herkesi güldüreceğiz derdik, şimdi güldürmeden ağlıyorsun sessizce... Nasıl kabul etmeme izin verdin o güzellikleri silmeme silinmesine? Biliyorum en büyük hata bende ama ikimizde suçluyuz!

Yaşamak nefes almak mıydı, nefesi mutlulukla doldurmak mıydı? Hayat sizli pencere arkasında kalsa da, onun hisseden izi sesi ile yol alacaktık ne çabuk unuttuk ve yanıldık? Duygular hisler tatlı kıpranış’lar değil miydi? Nasıl zindanlarda hapis ettik bilemiyorum aklım fikrim almıyor!
Gel gerisin geri güzelliğin yoluna aşk ve sevginin yoluna, hayatın gülümseyen yoluna girelim, olsa da yolda fırtına sarılalım birbirimize rüzgâr bizi sürüklemez aksi istikamete, haydi var mısın? Uçuruma düşen yarınları, trajik komik durumdan kurtaralım haydi koşar mısın? Bir mutluluk sevgi aşk iksirini, gönlümüzde içelim ve önümüze gelene içirelim, haydi düş peşime...
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-