Henüz yedi yaşında olan ahmet ,
Elinde bir kaç paket mendille,
Gecenin biyarısında kendisinden
Çok daha küçük olan kız kardeşiyle
Birlikte elele,
Dolaşıyordu, kordon boyunda ,
Oturdugumuz masaya dogru yaklaştılar
Çok tedirgindiler kısık bir sesle
Yarım yamalak olan türkçesiyle
Mendil istermisiniz diye sordu ahmet
Oan ahmeten küçük olan kız çocuguna baktım
Gözlerinden uyku akıyor ve çok yorgundu
Yemek yermisiniz dedim hayır mendileri satıp bitirmemiz
Gerekıyor dedı ahmet


Mendileri ben satın alacagım deyince oturdular yanımdaki sandalyeye
israla yemek ismarladım çok gurulu bir çocuktu ahmet önce kabul etmedı ,
Yemek yerken ,bir başka mültecı bir bayan geldı kucagında bebegıyle, ahmet lokmasını daha agzına Koymadan o bayana açmısın dıyerek ılk lokmasını o bayana verek insalık dersı verdı dıger masadan Aptal GİBİ bakan insalara

Birazda sohpet ettik nerede kalıyorsunuz ,
Diye sordugumda ,çadırda dedi ve başını önüne egdi
O ara tvde haberler başlamıştı ahmet tvye korkuyla bakıyordu
Henüz yedi yaşında olan ahmet,
Haberlerde izledigi savaş sahnesinde,
Buruk bır acıyla baktı yüzüme,
Ne yapıyor bunlar diyerek agladı,
Babam dedi sustu ahmet.
Ahmettin babası süriyede kalmıştı
Sonra kalktı masadan gecenin karanlıgına
Karıştıp gitti iki kardeş


Ve şuan kış kapıda multeci ahmet,ve kardeşi
Kimbilir neredeler, yoksa onlardamı boguldular
Mavi denizin, derin sularında,
Ne olur ölmesin çocuklar ölmesin insalık
Ölmesin ahmetler mehmetler ayşeler fatmalar
Bitsin bu savaşlar.


Y.Özcan