Çoğu zaman kıyısından kenarından geçiyorum insanların ve hayatın çünkü hassas yüreğim için fazla ağır gördüklerim, görmezden geldiklerim keşke bende duygusuz, bende biraz hissiz olabilseydim keşke bende biraz bencil, bende biraz acımasız olabilseydim keşke bende oyunu kuralına göre oynayıp ve kimseyi umursamayıp kendi kafama göre yaşayabilseydim ben bıktım haddi aşan sabrımdan, anlayışımdan ve kendimle olan savaşımdan insanlar bıkmadı, sınırlarımı ve sinirlerimi zorlayan haksızlıklardan değişmeliyim, çünkü ben değişmeden insanlar asla değişmeyecek, farkındayım. Affedemeyeceğim insanlar var bundan sonra.Ne olursa olsun görmek istemediklerim hayatımda.Ve baş başa kalması gerekenler; unutamadığım hatalarıyla.Affetmek erdemse de önemli değil bundan sonra.Bir erdem de eksik oluversin hayatımda.Yaptıkları onca çirkinliğe rağmen hala insanım diye gezenler varken ortalarda sanmıyorum bir eksik çok şey eksiltmez varlığımda.Ne masal kahramanıyım ne polyanna çok kırıldım anlatabilmek keşke mümkün olsa.Ne hoşgörülü olmak istiyorum ne eyvallah etmek yapılanlara.İçimde yer kalmamışken içime ata ata ve korkuyorum bir nefeslik yer kalmayacak sonra.İçim bu kadar doluyken başkalarının artıklarıyla.Kimi nasıl affedip sığdırayım nefesim bile kalmışken ayakta.Öyle izler var ki sırtımda.ağırlığının altında kamburlaştığım varlığıyla.Öyle kırıklıklarımdan geçtim kanıyor hala dokununca.