Vakitsiz baş ağrılarım tutuyor belkide bu benim dostluk kurmaya korktuğum korkularım vakitsiz gelen yağmur gibi gözyaşlarıma gaz veriyor olmalı istem dışı.

Özgün düşüncelerimi bilmiyorlar. onlar da bilmiyor,bilen bildiğini sanıyor oysa;
Ellerim de bilmiyor nereye tutsa kalıyor izi. bazen düşünüyorum gün içerisinde kaç kez kaç defa ellerimi kullandım bir madde de,hucrelerime sinen görmediğimiz ,dokunduklarımızda.

Hissettiğimiz her ne ise, neler geçiyor parmak uçlarımızın kınından.

Herşey yüzünden herşeye bulaşıyor ,karışıyor ki bunları hiç unutmaz ellerim.

Günler ilerliyor ve daha ne kadar dokunulacak bir vebale bir resim karesinde kalan donuk karanlığa ,bilinçaltım cesaret denemesinde gidenin ardından bırakılan leke gibi ,dumanı tüten ama gitmeyen gemi misali.

Kanatsız güvercin gibi ,sallanmak bir sandalla bir oyana bir buyana,tepetaklak olmak tabiri caizse.

Garip bir fırtınanın tam içinde kalan bir çocuk gibi ağlamak.


Bkn:fırtınalı geceler.