Şu sıralar fazla karanlığım... Yorgunum bir o kadar da, ne kadar gülmeye çalışsak da fayda etmiyor işte. Gönül bir yerden buluyor gözyaşlarını... Umutların vardır sayılı insanlara karşı beslediğin, sevmelerin vardır yol yol gözlediğin ve bir de sevinçlerin... Yani şu "ne kadar denediysem olmadı" dediğin... Ne kadar da yontulmuşuz hayatın pençesinde, dik başımız kıvama geldi mi pek bilinmez ama yüreğimizin diz çöktüğü muhakkak. Basit hayallerimiz oldu kimi zamanlar, belki de bir tutam mutluluktu bizim hayalimiz umutla beslenen. Ne yaşadığım muamma, ne için yaşadığım ise tamamen mukadderat. Bir türlü söz geçiremedim şu yüreğime, koca cihan diz çöker de, bu gönül diz çökmez sözlerime. Sevinçlerimizin faturasıdır üzüntüler, ayağını yorgana göre uzatmalı ki fatura kabarık gelmesin. Davul bile dengi dengine derler, sen ne’sin de böyle bir sevincin altına girdin, faturanın bedelini neden göz ardı ettin. Erken kestiler sevinçlerimizi, yarım kaldı beklentilerimiz.

Enes Demirci