Aşk’la tamamlanır bazı şeyler...
Aşk’la tamamlanır insan...
Hep bir şeyler eksik gelir ya aşk olmadan...
Nedeninin farkında bile değildir insan…

Gün batıyordur da, tam kızıl değildir hani.
Ya da dolunay sana gülümser de, gizli bir hüzün sezersin yüzünde...
Sokaktan geçen kediye seslenirsin de, dönüp yüzüne bile bakmaz.
Hayallerin suya düşer, farkında bile olmazsın.
Ellerin üşür, bir türlü ısıtamazsın.
Ne kahve aynı zevki verir, ne de çay...
Vapurda martılara simit atmak bile istemezsin.
Bu şehir İstanbul’dur, ama kokusunda eksik bir şeyler vardır.
Salacak aynı Salacak değildir artık...
Ne Emrah büfenin tadı vardır, ne de Anadolu Kavağı’nın...
Ne Adaya gitmek gelir içinden, ne Moda’ya...
Ne Ayasofya’nın ruhu, ne Caferağa Medresesi’nin huzuru kalmıştır.
Olcay’da şarkılar söyleyerek içtiğin rakının bile tadı bozulmuştur.
Hüzzam bir şarkıda takılıp kalmışsındır hüzünle…

Bunların hepsi birikir yüreğinde günden güne...
Dayanamaz olursun ruhunun baskısına...
Gökyüzüne kaldırırsın başını...
Meleklerine seslenirsin sessizce.
"Aşk" dilersin.
Kapıların açık olduğu saate denk gelir duan...
Ne dilediysen, ne istediysen kabul olur hepsi.
Yüreği yüreğine, ruhu ruhuna denk insan çıkıp geliverir bir anda...
İstanbul’umun kokusu değişir.
Her şey güzelleşir, her yer güzellenir.
Gözlerine inanamazsın.
Yüreğine inanamazsın.
Çimdiklersin hayatını.
Rüya değilmiş, anlarsın.
Hep bir şeyler eksik gelir ya insana...
O gelir,
Aşk gelir
ve tamamlanırsın.

Bugün de bunlar düştü yüreğimden...
Tamamlanacağımız aşklarla buluşmanız umuduyla hep...


AŞK’ A SUSAMAK

Bir aşk alıp başını geliyordu nazenin adımlarla
Ben seyre dalıyordum alemi gözbebeklerinde
Tüm doğrularım altüst oluyordu bir anda
Sana bakmak aşk’la kalmaktı, görüyordum.

Sen miydin hayatımı daha da güzelleyecek olan
Göğe akıyordum yüreğimdeki kocaman aşkla
Susup kenara çekiliyordu tüm yaşanmışlıklar
Seni sevmek aşk’la yanmaktı, biliyordum.

Unutmuştum oysa güvenmenin adını bile
Kirpik uçların nasıl da aşk kokuyordu
Elimden tutup çıkarıyordun beni yalnızlığımdan
Sana dokunmak aşk’a durmaktı, seziyordum.

Geliyordu aşk kendinden emin adımlarla üzerime
Sana susmak aşk’a susamaktı, anlıyordum.

HATİCE NAYIR