Ömür; bir defter gibi hissettiriyor idi kendisini ve işlevsellik kazanmak namına ihtiyaç duyuyordu, katil hükmünde kâtip ellere. Biri yazıyor bunları, parmak uçlarında bir tutam kan ile.
Ömür; okunulması icap eden bir yazı gibi hissettiriyor idi kendisini ve değer kazanmak namına ihtiyaç duyuyordu şahit hükmünde buğulu gözlere. Biri okuyor bunları, göz ucuyla bir damla yaş ile.
Ömür; söylenmesi ve de duyulması gereken sözler gibi hissettiriyor idi kendisini ve mana kazanmak namına ihtiyaç duyuyordu, çığlık hükmünde seslere ev sahipliği yapabilecek bir acı sözlü dile ve de onu duymazlıktan gelmeyecek, duyduğunu anlayabilecek ve hemen akabinde diğer her türlü sese sağır kesilecek kudrette kulaklara… Biri dillendiriyor bunları, cam kesiğiyle dolu bir dille ve aynı anda biri duyuyor bunları, sağırlığı nimetten saymaya hevesli kulak ile…
Ah gönül gözüm, Mahizarım… Sen de biliyorsun ya artık bu ömür denilen vaziyet; çok şey talep ediyor hiçleşmek için… Ellerin tutuyor ise, gözlerin görmekten usanmamış ise ve buna mukabil ne sağır ne de dilsiz değilsen şayet yardımına muhtacım zira bendekiler kuş olup başka başka memleketlere mülteci olmaya gittiler… Geride dönmezler artık…