Koskocaman bir dünyanın içinde kenara köşeye sıkışmış küçücük dünyaları gördüm.Hepsi bir baskaydı.Hepsi farklıydı.Baska baska renkteydiler.Korku da vardı renk de ahenk de..Kimi siyah beyazdı.Sade ve solgun.Kendi halinde.Öyle tuhaf seyer hissettim ki oysa ben farkındaydım küçük dünyaların.Benim dünyam da küçüktü.Hepsi benimki gibi zannederdim.Meger farklıymıs .İnsanlar bu küçük dünyaların içinde kayboluyorlarmıs meger.Küçük dünyaların içindeki farklı dünyalarda...Her sey birbirini kapsıyor.Şu koca dünya küçük dünyaları sonra,onlar kendi içlerinde dünyalar oluşturuyorlar ve daha küçük ve daha küçük...Sonra sıra insana geliyor.Oyundaki en küçük parça.Ne de uçsuz bucaksız görünüyor oysa.Keşfedilemez geliyor.Anlaşılamıyor bir türlü.Hep bundan yakınmaz mıyız?Birbirimizi anlamamaktan,anlaşılamamaktan.Peki tek bir insana ait uçsuz bucaksız görünen sınırlarını tahmin bile edemedğimz bu dünya aslında en küçük olansa korkmamak doğru mu ki?Yutuyor insanı koca dünya...