Ne acıdır ki en kanlı savaşların, en büyük katliamların, en önemli kırım ve kıyımların olduğu bir kıta bugün insanlığın geleceği için örnek gösteriliyor:
Yaşlı kıt’a Avrupa!
Demokrasinin, modernizmin, hümanizmin,bilimin, bilişimin,değişimin, gelişimin adresi olarak gösterilen Avrupa.
Soykırım örneği de onlardan, demokrasi örneği de...
Katliam örneği de onlardan, yaşatma örneği de...
Yoksulluk örneği de onlardan, kalkınma örneği de...
Türk de onu örnek almaya çalışıyor, Japon da...
İyi de o, kötü de...
Nasıl iş bu yahu!
Acaba biz kanlısına hayranlık duyan maktül müyüz, inkişaf etmek isteyen bir az gelişmiş miyiz?
Ben hiçbiri değilim.
Ruhumu sürekli kemiren o meşum görüntüler hafızamdan silinmedikçe insanlığın geleceği olan Avrupa’ya hep "kara" Avrupa, "Karanlık Avrupa" olarak bakacağım. Bana çağın en dehşet verici katliamlarını yaşatan Avrupa ellerini yıkamadıkça hep şüphe ile bakacağım aslında model aldığım o kıtaya.
Ey Srebrenitsa, can Srebrenitsa!
Bugün hüznünden biraz kurtuldun umarım. Canlar’ına kıyan katilin yakalanmış. Daralan nefesin biraz rahatlamıştır inşallah.
Can Srebrenitsa;
Acını azaltmaz ama dilerim öfkeni dindirir bu caninin yakalanması.
Yakalanır da ne olur? Onu bilemem, ama sen biraz rahatladınsa ne mutlu ben Türk dostuna!
Dilerim Srebrenitsalı analarımın göz yaşları biraz diner, dilerim sırtlarına hain kurşunu yiyen silahsız, masum çocukların nazik kemikleri sızlamayı durdurur.
Dilerim "modern" Avrupa, utancından inen başını omuz hizasına kadar kaldırır.
Dilerim Srebrenitsa’da da kardelenler çıkar, hem de her bahar.
Can Srebrenitsa, dost Srebrenitsa, insan Srebrenitsa, güzel Srebrenitsa...
Seni gözümle görmedim; ama gönlümle görüyorum.
Menderes YILDIRIM