Hep denir ya

Sevgi komşu ailenin kızı

Hürriyet Bursa'da bir semt

Vefa bir İstanbul semti ya da bozacısı

E haliyle bozacının şahidi de şıracı oluyor sanırım

Diğer yandan teknoloji ve konfor harika da

İleri aşama da da başlıyor Alice kendini harikalar diyarında zannetmeye

O masalsı atmosfer yanıltıcı oluyor kanımca

Bir de teknoloji geliştikçe, maddi uygarlık inceldikçe ahlak yozlaşıyor çözülüyor

Konfor giderek kronik bir hastalık membaı

Sahicilik, samimiyet yerini sahnelemeye bırakıyor

Sanal olan sanılıyor, gerçek olan kesmiyor


Yüreğinize, emeğinize, kaleminize, kelamınıza selam olsun...

Tebrik ve teşekkür ediyorum insanlık adına.

Evet, apaçık bencil olduk. Bunu bir yana bırakalım, umursamaz olduk başkalarını.

Öyle bencil olduk ki; yüzlerce ölüm haberlerinin ardından, ''yüreklerimiz dağlandı'', bir-iki gün ''sınırsız yas'' tuttuk. Güya...
Gözyaşlarımız ne kadar da çabuk kurudu, ne kadar da çabuk teselli bulduk, onca yasa ve gözyaşına rağmen. Hepsi yalandı, iş olsun, adet yerini bulsun, topluma kıyak olsun, aferin desinler, diye yaptık.(analar, babalar, kardeşler akrabalar hariç).
Ramazanda yoksula eşe dosta davetlerin ardıarkası kesilmezken, bayram bitti, ne yoksulu ne garibi düşünenm var. Yıl, sadece bir aydan mı ibaret merhamet ev sadakatı göstermek için?
Fakiri, 12 ay fakirdir. Din, iman, ibadet, sevgi, şefkat yılın 365 günü aralıksız her saniye farz değil midir? 78 milyon insanımızın kaçı, akibeti belli olmayan, vatansız sürgündeki mültecilere yardım eli uzatıyor gönüllü?
Bizim başımıza gelmez mi, bir bir anda yoksul duruma düşemez miyiz?
Gelir gelir, padişahında başına gelir, uşağının da.
Güzellikleri muhtaç olana sunmak, ibadetlerin en güzeli ve en anlamlısıdır. (sosyo-felfesi İslam fıkhı).
Mevla'dır heşeyi ve tüm güzellikleri veren. Demek ki; vermek, kutludur ve kutsaldır.
Dini ibadeti sırf kendimiz için yaparız, iyi insan olalım diye. Çekinmeden, tereddüt etmeden, varolanımızdan, muhtaç olana verelim diye.
Yaratılışımızın tek anlamıdır bu. Tanrı'nın hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Tüm güzellikleri vererek yücelmeyi yeğlemiştir bu nedenle. (Ömer Hayyam'ın filozofik yaratılış saptamı)
Güzellikleri vermekten kaçındığımız derecede, yaptığımız ibadetler, değerini ve anlamını yitirir.
Tanrının bizden tek bir talebi vardır bu mantığa göre:
Varken, yücelmemizi, iyiyken daha iyi olmamızı, çok iyiyken, mükemmel olmamızı ister, mükemmel olduğumuzda da, işimiz tamam demektir. Çünkü artık, gereğinden fazla mal mülk gözümüzde değildir. İşte o zaman, Tanrı her an bizdedir, biz de her an Tanrı'dayızdır. Cenneti ve cehennemi kafaya takmamızı gerektiren hiçbir şey kalmamıştır artık.
Bu işin iman tarafı.
Sosyal açıdan bakarsak;
-Bir başkalarına iyi ve hoş görünmek için gururla,
-Bakın bakın nelerim var düşüncesiyle kibirle,
-Onun var da benim neden yok fikriyle kıskançlıkla
-Nasıl olsa benim var, başkasından bana neme-lazımlığıyla
-Gözlerimizin sadece güçlüye, ünlüye ve varlıklıya açık vurdumduymazlığıyla
-Para sahiplerinin işletmelerinden koşa koşa peh desinler diye mal sahibi olma oburluğuyla
-Mazlumu yüzüstü bırakmanın merhametsizliğiyle
-Düşküne ve onu görsek bile el uzatmamanın vicdansızlığıyla
-İdarecilerimizi yanlış seçmenin akılsızlığıyla
-Yalan yanlış cehaletle kendi dünyamızı tersine döndürme aptallığıyla
-İlim bilimi yeğlemek yerine sırf dinden, dindarlıktan umut beklemenin softalığıyla

ve
kaderimizi kendi elimize almak yerine, ermişlere, hacı hocalara, ona buna
teslim etmenin hünersizliğiyle

sosyal yaşamımız huzursuz, hoşnutsuz, cehennemsi yaşanır bir hale getirip
dünyamızı karartarak,
ahret hayatımızı da aynı oranda şimdiden kör ederek...
uzun boylu gideceğiz kabire, tepeüstü de mahşere.
..
Ha geldik dünyaya ha gelmedik,
ha yaşadık ha yaşamadık
ne farkeder ki?
.........................
Esenlik dileklerimle saygı ve selamlarımı iletiyorum.

büyüdük ve eksildik.
sevdikçe hırpalandık.
sığındıkça sevgiye örselendik.
itiş kakış gönülsüz nameler tüketiyoruz tüketildiğimizi fark etmeden.
muzdarip olduğumuz mu ihmal ettiğimiz insanlığımız mı...
selam vermeye dahi tenezzül etmeyen ne çok insan yürek kıpraştıkça vara yoğa öfkeli.
unuttuk çok şeyi unutuldukça yaraladık birbirimizi.
pek çok kişinin duygusuna tercüman olmuşsunuz.
yine de ümit var mı halen diye beklemek mi köşemize çekilmek mi?
olmalı umutlar olmalı bir çıkış noktası.
yüreğinize sağlık.
selam ve saygılarımla...