Kuzey Kıbrıs Türk Cumhûriyeti Devleti’ni havadan gördüğümde, arâzisinin dağlık değil; aksine, ova olduğuna şâhid oldum. Beşparmak Dağları, sâdece kuzeyde ve kıyı boyunca uzanıyor.

Ercan Havalimanı’nda, sonbahar mevsimi olmasına rağmen inen- kalkan uçak sayısı çok.
Araba kiralama ücretleri gâyet uygun ve kirâlamak çok kolay… havalimanı içinde bu iş için bürolar var. Yeni sayılabilecek ve otomatik vitesli, temiz ve bakımlı bu hizmetin üç günlük kirâ ücreti sâdece, 200 Türk Lirası. Benzin fiyatı, ilk yazımda yazdığım gibi, Litresi 3 Lira.

Bu mevsim(ekim), hava sıcaklığı 26 Derece cıvârında… yanımda getirdiğim montgomerimi boşuna taşımışım. Rüzgârın, meltem yelinde ve daha az estiğini, hattâ, yaprakların sallanmadığı gözledim. Sokaklara taşmış, yemek yerlerinde büyük boy vantilatörlerle sık-sık karşılaştım. Tabîi çalıştıracak kadar sıcaklık yoktu.

Kıbrıs’ta trafik bize göre ters aktığı için, yerlileri ziyâretçilerin yaptığı trafik hatâlarına ve kendi aralarında aslâ klakson çalmıyorlar. Bir tek araba gördüm, egzosunu bağırta- bağırta dolanan, o da Kıbrıs plakalı değil, 68 Plakalı bizden gitme bir araba. Kıbrıs’ta araç plakalarında, Türkiye gibi (61 gibi) il rakamı yok. İki harfle başlayan rakamlar var(KY 321 gibi)… bir tâne dolmuş minibüsünde bu harfler üç tâne idi.

Gezim sırasında iki yerde aşırı derecede hüzünlendim…

İlki, Trabzon’da canlı gördüğüm ve 2 Metre mesâfeden fotoğrafladığım, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhûriyeti Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Raif Denktaş’ın kabrinde ve Barbarlık Müzesi’ndeki O kanlı küveti dünyâ gözü ile görmemde… burada, şu an yazarken de aynı duygu ile doluyorum…

Havalimanında ve müze girişlerinde zengin çeşitli ve ücretsiz büroşürlerden arşivlemek üzere aldım. Türk Vatanı Toprağımdan iki ayrı renkte birer avuç dolusu hâtırâ toprak aldım… yolculuk öncesi planlarımdan biri de burada götürdüğüm iki küçük ayrı naylon torbayla toprak almaktı.

Buradan götürdüğüm ve hediye etmek istediğim 120x180 Ebadındaki Türk Bayrağımı, haftasonu olması sebebi ile resmî bir kuruma hediye edemedim ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhûriyeti Bayrağımı bulup- satın alamadım.

Kıbrıs’a ilk ayak bastığımda, kendi evime ve vatanıma geldiğimi hissettim. Burası bana daha hoş geldi. Kendimi sanki, daha önce defâlarca gelmiş gibi hissettim.

1974 Kıbrıs Barış Harekâtının bütün gelişmelerini, sâniye- sâniye yaşamış; komşum, Niyâzi Narşap Ağabeyin büyük oğlunun Beşparmak Dağları’nda savaşırken siperlerde yazdığı ve babasına gönderdiği; “Er Mektubu Görülmüştür” damgalı mektuplarını, okuma –yazması az olan Niyâzi Agaya okuduğumda orada olan bitenleri öğreniyor ve birlikte aynı hüznü ve gurûru yaşıyorduk… ve şimdi gözlerimle gördüm ki; yalçın ve aşılmaz kayaları ile bir sur duvarına tırmanmaktan daha zor engelleri Türk Komando Askerleri, Îman kuvveti ve azimle aşmıştı: Ne mutlu.

1974’den 2015 yılına kadar beynimde derin izler bırakan bu dağların arasında süzülerek, Başşehir Lefkoşa’ya arabamızla doğru yol alırken, Kahraman Türk Askerinin omuzlarımda taşıdığım gurûrunu hissediyor ve Hava Astteğmen Kayınbirâderimin Kıbrıs’a ilk harekâtte Askerî uçaktan paraşütle süzülüşünü, ipek gibi asfalt yol boyunca düşünüyorum…

İlk çıkartma yapılan sahilin hemen doğu yamacındaki Karaoğlanoğlu Şehidliği’ni ziyâretimde Türk Askerimle, Şehidlik Gönderine Türk Bayrağını çekerken karşılaştım ve fotoğrafladım. Görevli Askerlerle yaptığım sohbette, yazmam teklif edilen Şehidlik Hâtırâ Defterine özetle şu notu kaydettim: … . Kayınbirâderim (A.U.) Kıbrıs Barış Harekâtı’nın ilk safhasında, uçaktan paraşütle atlayarak bu eşsiz Yurda ayak bastı. Kadir Yeter. 17.10.2015 TRABZON.

Bu Türk Adası, Şehidlerimize sadece Rahmet okumakla kalınmayacak kadar bizimdir. Gâzilerimize Saygıda kusurluyuz.


Saygılarımla…

kadiryeter Kadir Yeter. 02 KASIM 2015 TRABZON.