Oysa ki en çok o gün özlemişti Yarini delikanlı
Nedenini bilmediği bir sebepten dolayı
Yüreğine dipsiz bir acı saplanmıştı.
Gözlerinden Damla Damla Ateş parçacıkları sıralanmıştı.
Yavaşça başını kaldırdı ve son kez baktı sevdiği kızın gözlerine.
Cennet’in diğer adı, gerçek mutluluğun, huzurun tek adresiydi Hasret’le baktığı o gözler.
Delikanlı, bir yıl öncesinde,Yarinin gözlerinde dünyaya yeniden merhaba demişti.
Ve orada nefes aldığını hissetmiş,hayatı yeniden sevmeye başlamıştı.
Siyahı kahverengine dönüştüren tek sebep,
O Cennet Bakışlı gözlerdi.
Şimdi mutluluğun soğuk bir mezarı gibi bakıyordu kızın gözleri.
Ve döktüğü yaşlar delikanlının ateşten kefenini taşıyordu.
Kız daha fazla bakamadı gözlerine...
Mutlu yarınlar, cehennem alevinde kül olmuş,zerre parçalarına dönüştü hayalleri.
Tam konuşacağı sırada yutkundu...
Kelimeler birer düğüm olup Gırtlağına yapıştı...
Yılmaz diyebildi anca
ve son nefesini verdi Songül....
aşk son kurbanını seçmişti böylece
Yılmaz’ın Güneşine Geceden bir perde çekilmişti
umudun yıldızı, cennetin Son’GÜLÜ’ solmuştu...


Aziz Karataş(Kırık Kalem Şairi)