NE YAPARSAN YAP, ELİNDEN GELMEZ ONU DÜŞÜNMEMEK…

Evdesindir.
Konukların da vardır belki.
Gülersin, sohbet edersin.
Çaylar, kahveler içilir.
Ama O yine de hep aklının bir köşesindedir.

Evdesindir.
Yalnızsındır.
Yüreğinle baş başa kalmışsındır.
O zaman zaten hiç kaçışın yoktur.
Mutlaka O’nu düşüneceksindir.
Ne TV seyretmek, ne kitap okumak, ne bir şeylerle uğraşmak…
Bunların hiçbiri fayda etmez.

Arada mesajlarına bakarsın, özlemişsindir çünkü…
Ondan bir haber beklersin.
Facebook’ta paylaşım yapmasan bile “O ne paylaşmış?” diye bakarsın arada…
Paylaşımını görmek bile mutlu eder seni anlık da olsa…

Şiir yazacağın gelir.
O zaman zaten yüreğinin içinden haykırmaya başlar bir anda…

Uyuyamazsın.
Ne yaptığını, nasıl olduğunu düşünürsün.
“Ben O’nu bu kadar özlerken, bu kadar düşünürken belki de O beni hiç düşünmüyor” dersin kendi kendine…
Gözlerin dolar, ağlarsın belki…
Dinlediğin her şarkıda, okuduğun her şeyde O’ndan bir şeyler bulursun.
“O hep olsun, nasıl olursa, nerde durursa dursun, ama O hep hayatımda olsun” dersin.

NE YAPARSAN YAP, O’NU DÜŞÜNMEDEN DURAMAZSIN İŞTE…