’’Mevlâm gül diyerek iki göz vermis
Bilmem aglasam mi aglamasam mi
Dura dura bir sel oldum erenler
Bilmem çaglasam mi çaglamasam mi’’

Hayatımda hiç kalleşlik görmedim ; desem yalan olur. Bazılarının ’’yürek’’ diye adlandırdığı, benim ise adınla bir tuttuğum tek sıkımlık et parçası beni yanıltmıyorsa, bana tanınan ’’hayat’’ isimli hakkımın uzatma dakikalarındayım. Üzülme sakın. Inan özlediğim, her gün doğumunda ’’acaba bugün mü’’ diye kendime sorduğum varış noktasını görmek, birinci olarak bitiremesemde yarışmak adına anlamlıydı benim için...

Hatırlıyormusun? Seninle her şeyimizi paylaştık biz , sen: ’’götürürmüsün’’ demistin. Her defasinda bir bahane uydurup, kötü bir yer olduguna inandırmak istedim seni. Sen, çocuk kalbinle bu yalana inanacak kadar masumdun belki ama; Ben, paramın olmadığına sana itiraf edebilecek kadar cesaretli olamamıştım... her şeyi saklamıştım lise çağına gelince büyüyünce verecem alacam diye ne kadar saçmaymış ama ne yapmalıyım ki oğul bizim kültürümüz o kadarmış. Hayatın boyunca beni parasız bir anne olarak hatırlamandansa, küçücük beynine o giyemediğin çok istediğin başkasında gördüğünde imrendiğin o etiketli şavşatalı üst baş Biliyormusun; Bu göğsümdeki sızıların ilkini, iste o gün sana istediğinizi alamadığım için sana çok üzülmüştüm ... O gün bu gündür, nerde bir kapalı kapı görsem biri kapıyı vursa Dünyamın ters döndüğü o günü hatırlarım... Hani hatırlarmısın oğul hatırla bak kapı çalındı gece bir yarısı ya da biz öyle sandık kim o dedim dedin ana kapıyı çalan yokluk ama bizi yokluk yıkmadı oğul bil ki yıkamazda bizi sevgisizlik yıkardı oda yapamadı biz birbirimize yettik . sevdikçe sevildikçe aşılmadık dağ mı yol mu kalır . bir cahillikti belki sana yaptıklarım bir cehalet sakın kızma bana oğlum ama inan insanım önce insan oldum sonra kanat açıp kanatlarımın altın aldım seni kardeşini bu sonsuza dek sürecek bunu böyle bil .

canım oğlum
Simdi ancak hayallerimde yeşerttigim kadar yakınsın bana. Sana söyledigim tek yalani itiraf etmeden gitmem, helalliğini almadan gitmem kadar sıkardı ruhumu. Senin gözünde aslandı annen... ’’Annem benim için herseyi yapar’’ diyordun. Ama, gel gör ki, dönme dolaba binemedik işte! Aslan annen kaçak dövüstü... gizli ağladı, yani kısacası tiyatro yaptı kendince.

Gögsümdeki sızı , inadımdan üstün çıkarsa eğer; Senden tek istegim var:

1- ANA olarak hatırlanmak, ana yok olarak hatırlanmaktan zor gelir bazen;

2- Yokluk yoksulluk kötü şeyler değildir... Bizim sevdamız sevgimiz kardeşin ben seni dünden daha çok seviyoruz canım oğlum ………. Yine coştu deli gönül desem yerimidir.

Seni seviyorum, canım oğlum !...
Sen GURURUM , kardeşin ONURUM oldunuz bende size yakışan hani o gözünde büyüttüğün ASLAN annen hayatla kaçak dövüşen ama yine de ayakta durmasını bilen sizler için…..


’’Yoksulun sirtindan doyan doyana
Bunu gören yürek nasil dayana
Yigit muhtaç olmus kuru sogana
Bilmem söylesem mi söylemesem mi ’’
canımdan çok sevdiğim asker oğluma