Penceremde bir yaralı ürkek alev gözlü semaya el açan yanağında güller açan göçmen kuşu;KIRLANGIÇ! yürei neşeli; masumca sabah şarkılarını söyler. Biter elbet tüm acılar. Semalarda süzülür bir mevsim de olsa. Canlı bir resim zihnimize yerleşen bir mutluluk... Bahar ve kuşlar... Yırtılır kış üzerimizden. Medetimize göz açan ürkek zaman... Ey özlem kuşu! Gitmesenize! Ben seninle şair olmak için doğdum. Sığındığım bir parça buluttun, beni pembe bulutlara türkü türkü çağıran...Çocukluğumun büyülü oyunu; Sevinçlerin yalan da olsa içimde yaşaması.Kutsallık doğru bildiklerimiz gizlediklerimiz yalanlar arkasında unutlmasın! Bir rüzgar uğuldar saçlarının arasından. Sarmaşık gibi güllerle dolmuş ruhumu ürküten mevsim: YAŞAM AYNASI. Beni hüzün abdalı yaptın. Göçmen aylakçılık... Solumam seni. Gözlerin buğulanıyorsa ve ağlamıyorsan özlemlerinle yaşıyorsan en sonunda, dur, merhamete kanca tak, gemilere sığınıp kaçma! Kaçırma kendini yeşil panjurlu bahar dalgalarından. Sadece kitaplar dondurur beni, 15 saat uyanık bedenim, 1 saat yazı yazarken yaşıyor. Yaralısın, biliyorum. Alev gözlü servi boylu bir özlem kuşuna dilek ver; seni uçursun mavi kanatlarında, en sevgiliye, en sonsuz cesarete.