Ah beyzadem hep beklentileri olan sendin.Benim beklentilerim-benim ideallerim ve ben yoktum değil mi baba?
Oysa yaşamdan bambaşkaydı isteklerim,ben öyle çok şey de ummadım ki..Yalnız ca ellerimin uzandığı her yerde sevgiler yakalamalıydım.Kimi zaman da hiç umulmadık bir mekan da-hiç beklenmedik bir an da-hiç bilinmedik birine deliler gibi sevdalanmalıydım.
Kurgular üzerine değil,yaşanası aşk’ların ta kendisi olmalıydı benim bu yazdıklarım.Sevebilmeliydim.Gönlüm ce, bir aşk’a sahip olmalıydım cümle alem gibi.Mamafi ben hep yasaklıydım.Ben yalnız senin dim..öyle değil mi? Ben hep bir şeyleri yoo bütün engelleri aşmalı,çok şeyi başarmalıydım.Ama SEVMELER..//CANI CEHENNEME..AMA DUYGULARIM // ERTELE..
-Eh...şimdi sana hesaplar açacağım tıpkı bir bankacı gibi.Dosyalar dolusu kağıtlar imzalatacağım ve dehşet servetine kayıtlar tutacağım...Vakti geldi beyzadem.
-Öyle ya...ben sende yontulası özel bir maden dim.Sen beni işledin...HAS be HAS bir ELMAS elde ettin ve avuçların da saklı tuttun.Öyle ki Gökteki Yıldızlar bile çatladı hasedinden.Unuttun Baba bu denli güce sahip olamayacağımı unuttun.Yooo...senin düşündüğün kadar asla güçlü değilim.Adımlarımı senin kadar hızlı kullanacak,bedene de sahip değildim.Daha minicik bir bebektim..Ne çok umutlarım vardı benim.Ama sen YERE/GÖĞE sığdıramadın ya beni.Ah baba..topa-tüfeğe-mermiye saldın bu kurşun askerini.
-Haydi şimdi önlesene olanları/durdursana beni Babaaaa...
-Görüyorsun ya sözün de geçmiyor gayri bana.Yok artık kalmadı benim dur/durağım...Afeti bir belayım..Sayende.. BEN KALPAKSIZ KUVVA’yım...