Askerlik, zaman ve mekanın sorumluluğunu taşıyan derin bir meslektir. Şöyle ki; bir er bu yola, büyük ve kutlu bir davanın yüklediği duygu hazinesini, disiplini ile harmanlayıp ortaya bir sanat çıkarmaktadır.

Aşk, fedakarlık, mertlik, hırs, taktik, itaat, kuvvet, bilinç, yeri geldiğinde acımasızlık ve olması gereken yerde merhamet, sıradan birine göre oldukça fazla gelecek bir metanet...

İşte askerliğin gerektirdiği özelliklerin sadece birkaçı. Asker; yaşamak için öldürmez, yaşatmak için öldürür. Görevine engel olabilecek tüm karşı konulması güç hisleri toprağa gömer asker.

Öyle ki; Mete’nin emrini bile iki kere düşünmeden yerine getirir her yiğit !

Asker; herkese nasip olmaz bir duruş ve hassasiyet sahibi, yürekli insandır. Böyle eşi benzeri olmayan yiğitlere bile, birkaç soysuzdan mürekkep tartışma programlarında "asker katildir" denilebiliyor.

Halbuki askerliğin ne olduğunu dağa çıkmış, biçimsiz suretine tükürmenin bile ona şeref vereceği vatan haininin tekinden öğrendiklerini sandılar onlar.

Türk askerinin katil olduğunu söyleyenler, vatan toprağından bir kum tanesi bile alamayacağını bilen ilkel canlıların, insan müsveddelerinin kendileridir.

O ilkel canlılar, Türk askerini ağızlarına alabilecek kadar şerefli, onurlu, namuslu kişiler değildirler. O insan müsveddeleri, asker olma şerefine ulaşamadılar ve asla ulaşamayacaklar. Askerlerinin bulunması için devletlerinin olması lazım ki, bu onların rüyalarında bile göremeyecekleri kadar onlardan uzaktır.

Asker; masuma değil, işte böylelerine karşı vardır. Asker savaşla var olur. Bunu ise tüm keyfi hallerden kendini muaf tutarak; vatan, millet ve devlet için yapar. Mesleğin özeti ise şudur: Asker can verirken vatan bırakır !