"Hesaba katmadığın şeyler var."
-Yok.
"Olmalı."
-Bence yok.
"Bence var."
-Ben zeki bir adamım.
"Aptalın tekisin."
-Çocuğun elimdeyken mi? Yüreklisin.
"Umrumda değil."
-Çocuk mu?
"Yürek."
-Yürekli değilsin.
"Eksiklerin var."
-Mesela?
"Karım ve kızım."
-Elimde değiller.
"Biliyorum."
-Yanılıyorsun.
"Elimde değiller dedin?"
-Evet, değiller.
"Nerdeler o halde."
-Yanan bir evde oturamazlar.
"Nasıl yani?"
-Yanisi şu ki ölmüş olabilirler.
"Olamaz!"
-Veya başka bir yerdeler. Ev gibi.
"Hayattalar mı? Lütfen onlara zarar verme!"
-Çocuğuna zarar verdim mi?
"Bilmiyorum."
-Bence yapamam.
"Evet, öldüremezsin."
-Hayır, acı çekmesini istemem.
"Açık konuş!"
-Yeterince açık değil mi?
"Ne demeye getiriyorsun?"
-Karın ve çocukların yani bir ailen, artık yok.
"Ne...Nasıl yani.. Öldürdün...?? Hepsini mi?!"
-Ölüler veya hayattalar. Her ikisinde de elimdeler.
"Seni geberteceğim orospu çocuğu!"
-Ellerini yakamdan çek. Yüzünü de sil.
"......"
-Birini feda edecek olsan bu hangisi olurdu?
"Karım... hayır Melis... yo yo hayır yusuf... Allah kahretsin! Ben karşındayım."
-Sen karşımda değilsin.
"Bana seçim yaptırma n’olur!!"
-Ben hepsini seçerdim.
"Ben buradayım işte. O silah da neyin nesi."
-Bende silah yok.
"Kafamdan çek şunu."
-Kafanda bi silah falan yok.
"Beni çocuklarıma bağışla."
-Ben tanrı değilim.
"Bütün bunlar neden?! Kimsin sen!",
-Ben senim.
"O silahı çek, beni öldüremezsin."
-Yaparım.
"Dört yıl önceki gibi mi?"
-Laflarına dikkat et!
"Ne oldu. Karını, Melis ve Yusuf’u sen öldürmedin mi.? A bir de kız kardeşin vardı değil mi?"
-Sus artık! Daha ileriye gitme!
"Beni öldüremezsin. Ben senim. Unuttun mu?"
-Her şey senin yüzünden.
"Silahı kafamızdan çek!"
-Bu iş burada bu gün bitiyor. Sen nereye gidiyorsun bilmiyorum ama ben karımın ve çocuklarımın yanına gidiyorum.
"Yapma dur!"
-Artık çok geç.
(BOOM)

-SON-

Bahattin BERKDİNÇ