Çok anlamlı bir konu, güzel de yazılmış hem. Tebrikler.

Bence mantık, yaşamın gizlerini çözmek için bir araç olmaktan öte, yaşamı kolay kılan bir anlam taşır. Keza;
temelde, mantınklı düşünmenin kaynağı yaşam deneyimlerinden ibarettir.

Çocuk eğitiminden bir örnek verelim:
Ateş sıcaktır, dokununca el yakar.
Bunu çocuğa istediğiniz kadar anlatın, belki size uyup sözünüzü tutar da; fakat bizzat kendisi denemediktan sonra, mantıklı bir şekilde düşünmesi beklenemez.

Yetişkin insan her ne kadar da mantıklı düşünmeyi yeğlese de; kişisel eğilimleri(heves veya haz da diyebiliriz) ve önyargıları nedeniyle sık sık yanlış(mantık dışı da diyebiliriz) kararlar almaya eğilimlidir.

Örn.; bir taze ekmek almak için, bir km. yola aracıyla gider. Halbu ki; yakıtını, kaza risklerini, aracın eskime payını düşünürsek, bu tutumu bize mantıksız gelebilir, fakat onun için taze ekmek bir hazdır. Ve kendi açısından tutumunu mantıklı sayar.

Tüm olumlu davranış, düşünce ve fikirlerimizin temel yapı taşına mantık diyebiliriz.
Tek bir istisna vardır, o da dini inaçtır. Örn.; ''Tanrı varolduğu için evren vardır'' veya evren varsa Tanrı da vardır demek, mantık kapsamına girmez. Mamafih; Tanrı'yı gören olmamıştır.
Mamafih, dine inanırken; ''biliyorum'' demiyoruz, ''inanıyoruz.
Bunu merhum dahi ve alim Ömer Hayyam'ın eserlerinde görmek mümkündür.

Mantık, başlı başına bilim halini almış, tüm yaşam deneyimlerinden kaynaklanan edinimlerin süzgeçten geçirilmiş kısa bir özüdür.

Benim görüşlerim şimdilik bu kadar.

İyi tartışılar dileklerimle...

Saygı ve selamlar