Gece çökünce gökyüzüne birden sessizleşir ortalık; duydukların daha net, hissettiğin daha coşkuludur artık, fırtınaların sesi daha derinden, rüzgarların uğultusu daha içeriden gelmeye başlar.
Ve başlar içindeki isyanların uğultusu sessiz ve derinden ta en içeriden oradan buradan konuşur seninle; olur olmadık sözler, düşünceler dolar yüreğine. Güzel geçen günün hüzne döner birden. bir bakmışsın ki her şey anılardan ibaret olmuş, her geçen saniye anılarına birikim, her geçen gün unutulmaya mahkum kalmıştır artık.
En güzel gecede kopar fırtınalar içeriden kalbinde bir yerlerden, nefes nefese haykırır anlamazsın nedenini, bir enerji patlamasıdır sanki, nasıl geçer bu heyecan gibi sızı? nasıl geçer bu kulak çınlamaları ?
Yalnızlığın sesi mi ki duyduğum yoksa gelen gecenin eşsiz sessizliği mi ?
CNH