Her insanın vardır bir hikayesi...
Kimileri için ilaçtır, kimileri için yaralara tuz basmanın diğer adıdır zaman.
Bazen bir söz yeter gözlerin dolması için, bazen ise bir türküde bağlamanın teline değil yüreğine dokunur mızrap.
Bazı insanlar hüzünlenmek nedir bilmez, çünkü yer etmiştir hüzün sol kaburgasının altına.
Bilirsin beden ile ruh sadece ölümde tatmaz ayrılığı. Beden bir işle meşgulken gözlerinin bir anlık dalgınlığından yararlanıp gider ruh bazen...
Bazen de özlem duyarsın kime olduğunu bilmeden. Tıpkı yoldan geçen bir otobüsün peşinden iç geçirerek el sallarken ki gibi acır için...
Bazen çıkıp bağırmak istersin. Ya da susmak... Susmanın dünyadaki en ağır lisan olduğunu bilerek.
Bazen de sen dokunursun bir insanın yarasına. Canın yanar elbet ve pişman olursun. Ama o kişinin ki kadar olmaz hiç bir zaman.
Evet her insanın vardır bir hikayesi.
Ama yazılmaz.
Yazılamaz hiç bir vakit...

Taha Yasin YÜZBAŞIOĞLU