Öyle bir yaz ki.. okuduğunda geride bıraktığı harfler uçup uç p kalbine yapışsın.

Öyle şeyler söyle ki her kelimeden sonra bıraktığı nefes rüzgar olsun saçına,kirpiğine.

Öyle şeyler düşündür ki az önce küçük bir çocuk, belki bir kaç defa diliyle okşadığı o koskoca dondurmayı düşürdükten hemen sonra gördüğü uçan bir renkli balonun onu mutlu edercesine kalbinin temizliğini hissetsin.

Öyle şeyler yap ki hiç bir şey söylemeden ufak bir gülümsemeyle ve göz kırparak gurur duysun seninle.

Öyle bir dokun ki hiç birşey hissetmesin, her defasında belki bir daha dokunduğunda heyecanlanırım desin.

Öyle bir düşün ki tahminlerinin boşa olduğunu düşünüp hiç birşey söylemesin.

Öyle bir bak ki kendine bakıldığını hissettiğinde dönüp bakmak yerine sessizce heyecanlanmayı tercih etsin.

Öyle bir nefes al ki duymasın, endişelenmesin birgün biteceğine.

Öyle bir derdini anlat ki " seninki de dert mi ınsanlar neler neler yaşıyor " diyebilsin.

Öyle bir üzüldüğünü göster ki kendi üzüntülerinden yola çıkıp bom boş moraller vermeye çalışsın, gizli gizli gülsün.

Öyle bir sus ki ’neden konusmuyorsun’ demesin tedirginliğini soğuk ve karanlık bir gecede bir çocuğun yorganını başına kadar çekip kimsenin ona zarar veremeyeceğini düşünür gibi saklasın.

Öyle bir konuş ki seni dinlemeyecek kadar varlığını kabullensin.

Öyle bir tıpkı bu yazı gibi anlamsız, , kafada sorular bırakan biri ol ki suanda sana hic veremediğim bu kağıda da baktığı gibi boşvermiş bir şaşkınlık içinde olsun., gülsün geçsin.

...

ÖYLE BIR INSAN OLMAK ISTEMIYORUM KI SANA KÜÇÜK ŞEYLERIN DEGERINI SUREKLI ANLATMAK ISTERKEN HEYECANLANMAYAYIM.