Zamanla kırılan kalpler geri dönüşü olmayan sözlerle yıkıldı. Geçmişi karanlık olan insanlar, geleceğinden korkar oldular. Karanlık olan sadece geçmişlerimiydi? Yoksa ruhları, zihinleri demi karanlıktı. Tek başlarına mücadele ettiler hayatta yıkılmadan, yılmadan bütün sorunlarla kendileriyle mücadele ettiler. Gözlerini kapadıklarında her gece korkarak uyudular. Kâbuslar görmek onlar için sıradan bir olaydı. Hiç mutlu değiller, huzurları yoktu.
Peki, sonra ne oldu bu insanlara;
Bir gün aynanın karşısına geçmek için bütün cesaretlerini topladılar. Gözlerini belki de ilk defa aynada görüyorlardı. Kendilerine güvenleri olmayan gelecekten bir haber olanlar artık biliyorlardı. Aynaya baktıkların da gördükleri kişi kimdi?
Yaptıklarının sonucu karşılarındaydı. Vicdanlarının yansıması gözlerine bakıyordu. Kafalarında birçok cevap bekleyen soru fakat asla cevap bulunamayacak sorulardı. Çünkü aynada ki yansıma kötüydü…