Doğarken ağladık hepimiz.
İlk doğduğumzuda ağlamış isek,bu bizim sağlıklı olarak dünyaya gelişimiz demekti.Yani o kadar önemliydi ki söz,ağlamamız bile yaşama sevinci,yaşam belirtisi idi.Ayrıca ben/biz ağlarken,dünyaya gelişimize sevinen herkes ise gülüyordu.
Tıpkı eski bir tapınak yazıtında olduğu gibi.

ESKİ BİR TAPINAK YAZITI

Gürültü-patırtının içinde sükunetle dolaş;sessizliğin içinde huzur bulunduğunu unutmaBaşka türlü davranmak açıkça gerekmedikçe herkesle dost olmaya çalışSana bir kötülük yapıldığında verebileceğin en iyi karşılık unutmak olsunBağışla ve olanları unutAma kimseye teslim olmaİçten ol;telaşsız,kısa ve açık-seçik konuş.Başkalarına da kulak ver.Aptal ve cahil oldukları zaman bile dinle onları;çünkü bu dünyada herkesin bir öyküsü vardır

Yalnız planların değil,başarılarının da tadını çıkarmaya çalış.İşinle ne kadar küçük olursa olsun ilgilen;hayattaki dayanağın odur.Seveceğin bir işi seçersen yaşamında bir an bile çalışmış ve yorulmuş olmazsın.İşini öyle sev ki,başarıların bedenin ve yüreğini güçlendirirken verdiklerinle de yepyeni hayatlar başlatmiş olacaksın.

Olduğun gibi görün,göründüğün gibi ol.Sevmediğin zaman sever gibi yapma.Çevrene önerilerde bulun ama hükmetme.İnsanları yargılarsan onları sevmeye zaman kalmaz.Ve unutma ki,insanlığın yüzyıllardır öğrendikleri,sonsuz uzunlukta bir kumsaldaki tek bir kum taneciğinden daha fazla değildir.Aşka burun kıvırma sakın,o çöl ortasındaki yemyeşil bir bahçedir.O bahceye layık bir bahçıvan olmak için her bitkinin sürekli bakıma ihtiyacı olduğunu unutma.

Kaybetmeyi ahlaksız bir kazanca tercih et.İlkinin acısı bir an, ötekinin vicdan azabı bir ömür boyu sürer .Bazı idealler o kadar değerlidir ki, o yılda mağlup olman bile zafer sayılır Bu dünyada bırakabileceğin en büyük miras dürüstlüktür

Yılların geçmesine öfkelenme;gençliğine yakışan şeyleri gülümseyerek teslim et geçmişe.Yapamıyacağın şeylerin yapabileceklerini engellemesine izin verme.Rüzgarın yönünü değişteremediğin zaman,yelkenlerini rüzgara göre ayarla.Çünkü dünya karşılartığın fırtınalarla değil,gemiyi limana getirip getiremediğinle ilgilenir.Ara sıra isyana yönelecek olsan da hatırla ki,evreni yargılamak imkansızdırOnun için kavgalarını sürdürürken bile kendinle barış içinde ol.

Hatırlar mısın doğduğun zamanları: sen ağlarken herkes gülüşüyordu.Öyle bir ömür geçir ki,herkes ağlasın sen öldüğünde,sen mutlulukla gülümse.Sabırlı,sevecen,erdemli ol.
Eninde sonunda bütün servetin sensin.Görmeye çalış ki,bütün pisliğine ve kalleşliğine rağmen dünya yine de insanoğlunun biricik güzel mekanıdır.
(M.Ö.900 yılları,Xsentos’ta)
-Bu yazı "Doğarken Ağladık Bari Yaşarken Gülelim"adlı kitabımın giriş kısmından olup,piyasaya 2003 yılında çıktı ve tükendi.-