NELER OLUYOR BİZE

Allahım neler oluyor bize? Bu nasıl bir akıl tutulması? Bu nasıl kendini inkar? Dünyanın en hoş görülü topraklarında böylesine düşmanlık. Bu nasıl vurdumduymazlık, bu nasıl umursamazlık? Nasıl bir öfke nasıl bir kin? Anlamak mümkün değil.

Bombalar patlıyor; çoluk, çocuk, kadın, erkek, yüzlerce masum insan hayatını kaybediyor. Ölenler için şöyleydi, böyleydi, şundandı, bundandı, hatta iyi oldu diyebilecek kadar vicdanı kurumuş insanlar nasıl türedi Mevlana, Hacı Bektaş, Yunus felsefesiyle yoğrulmuş bu topraklarda. Biz sevmedik mi yaradılanı yaradandan ötürü. Birlikte gülmedik mi, sefil Bilo’ya, Maho ağaya.
Bir başka acımız da şehitlerimiz. Peygamber ocağı bildiğimiz şanlı ordumuza kurulan hain tuzaklar ve daha hayatı tanımadan ömrünün baharında şehit olan yüzlerce vatan evladı.

Sanmayın ki beyler sadece iman gücüyle, kılıcın keskinliğiyle binlerce yıldır yurt edindik bu vatanı. Sevdik kardeş bildik birbirimizi. Birlikte güldük, birlikde ağladık, birlikte isyan ettik, birlikde direndik zorbaya.

Ankarada yedim taze meyvayı
Boşa çiğnemişim yalan dünyayı
Keskinden de sildirmeyin künyeyi
Söyleyin anama anam ağlasın
Anamdan gayrısı yalan ağlasın

Diyerek veremden ölen sefere ağıt yakan biz, hepimiz değilmiyiz? Vanlısı, diyarbakırlısı ağlamadı mı Sefer’in kaderine.

Köprüden gelin alayıyla geçerken attan düşüp kızıl ırmakta kaybolan gelinin arkasından "köprüden geçti gelin, yaşmağı düştü gelin" türküsünü yakan kim?

Kara çadır eğmeyinen
Göğsü sedef düğmeyinen
Adam kendini suya mı atar
Kayın baba dövmeyinen

Ayşe aleviydi yahut sünniydi mi dedik? Gelin Ayşe’nin dramatik kaderi üzmedi mi hepimizi?

Bodrumlular erken biçer ekini
Feleğe kurban mı gittin Bodrum Hâkimi
Nasıl attın Mefharet Hanım ipe de kendini
Altın makas gümüş bıçak ile doğradılar tenini

Hakime Mevharet hanıma sadece Bodrumlular mı ağladı dersiniz?

Onlarca yıldır hüzünle dinlemedik mi ormancının türküsünü? Belen kahvesinde ormancı Mustafa’nın aldığı canlara Elazığlısı, Muşlusu, Diyarbakırlsı, Tekirdağlısı, Amasyalısı hep birlikde yanmadık mı? Verilecek örnek öylesine çok ki; binlerce on binlerce. Dahası bu tür sosyal acılar destanlar, şiirler ve türküler vasıtasıyla tüm topluma iletilirdi ve hepimizin ortak acısı olurdu. Acı, sevinç, neşe; kürdüyle, türküyle, lazıyla çerkesiyle hepimizin ortak duygusu olmuştur tarihimiz boyunca.

Pir Sultan, Dadaloğlu, Kör oğlu olup direnmedik mi haksızlığa? Karacaoğlan Yunus gibi sevmedik mi? Peki nedir bu ayrılık, gayrılık.

Bu gök kubbe çökerse hepimiz kalırız altında bilesiniz. Aklımızı başımıza alıp gelmeyelim oyuna. İlelebet sahip çıkalım kutsal topraklarımıza. Eskiden olduğu gibi yürüyelim birlikte el ele gönül gönüle.

Davut Tunçbilek/ Elmadağ