0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
369
Okunma
Zaman yenik düşen bedenler, kirlenen ruhlar. Kimsesiz kalan, kimse olan inşalar var.
Bazen gelecekten şüphe duyarken peşlerini bırakmayan geçmiş.
Keşkelerle yaşayan onları bahane gösteren nice insanlar. Her sözleri keşke ile başlayan ama ile bölünen ve sonuca bir türlü bağlayamayan insanlar. Bunlardan ne beklenir ki gelecek ile ilgili ufacıkta olsa bir umutları olmayan bu insanlar.
Hayattan o kadar fazla nefret etmişler ki aynaya bakamaz olmuşlar. Gölgelerinden korkan insan haline gelmişler, sürekli geçmişi hatırlayıp kendi önlerine sürekli olarak onu sunmuşlardır. Neden peki geçmiş de bu kadar takılı kalmışlardır.
Yaptıkları hatalar yüzünden mi?
Yoksa yapamadıkları yüzünden mi?
