müzeyyen hala gelmedi. mualla yine sözünden dönmedi. mihriban inadını kıramadı mesela. Leyla desen susmuş geçmiş bir köşeye yaprağı kalmayan papatya ya bakıyor. Müjgan mı? müjgan içiyor. kuşlar salınmakta gökyüzünde. her zaman yaptıkları şey. yaz’ın o kadar ısrarına kadrşın sonbahar laf dinlemiyor "çekil ulan" diyor yaz’a. kimin lider olduğunu bastırarak gösteriyordu ilkbahara. fallar sürekli şarkıları gösteriyordu. şarkılar yorulmuş kırık bir ses tonuyla aşkı tarif etmeye çalışsada aşk inatla nefreti, öfkeyi, kini ve kibiri kendine kalkan olarak kullanıyordu. sonuç alkole yarıyordu. herkes nasibine düşeni içiyordu, belki fazlasını. tam bu düzlükte şarkılarda fallarda çaresiz kalmışken alkolün etkisinden mi bilemem uzaklardan iki aşık göründü. mumun yanan titrek ışığı gibiydiler, karanlık ortasında sönmemek için direniyorlardı. o kadar güzellerdiki selam veremeden geçtik yanlarından. az ileride arkamı döndüğümde ışık göremiyordum. titrek mum ışığı nereye kaybolmuştu? belki uykuya geçtiler. yoksa onlarda mı şarkılara kaptırdılar kendilerini? yahut alkolmü onları söndürdü? fallara inanmış olamazlar..