Yine kasvetli bir İstanbul sabahında, Eylül de İlk Gün, Kaybedilişin hikayesi sanki..
Bak İstanbul da uykuya Dalmiş uyuyor..
Sabah Ezanı Şehrin dört bir yanında Davet veriyor.
Son Ezanmış gibi, Uyan diyor..
Bütün İstanbul uyuyor...
Bense Ellerimi Açtım Semâya’’’Öyle bir dua ettim ki sevgilim,
Benden önce ölemezsin !, Ben seni böyle sevdim.
Emanetimsin Bu Dünyadaki, Ahirette Emanetimi isterim Hûdâdan.
Sevdim Yâ Râb.. Ben bu kulunu Ödüm koparcasına,Korkuyla, sevdim..
Senin Aşkınla Sevdim...
Sonra İstihareye Yattım,
Uykumda o an sanki Uyandım kalbini avuçladım, Nefesini yokladım,
Kokundan öptüm.. Uykum da bile Sevdim lan...
İhanet sayılır diye kimsenin adını bile değdirmedim dilime..
Kızdım,Darıldım,Kırıldım,
Yine de ilk bendim yakacak olan bu dünyayı saçının tek teline..
Ağladım,Bağırdım,Yoruldum,
Yine de sana sarıldım beni en derinden yaraladığın günlerde bile..
Bütün veda cümlelerini unuttum, ayrılıkları yakıştırmadım bize.
Ben seni böyle sevdim lan..
Bilenmiş bıçak oldum senden başka herkese.
Senin terinle arındım, kirinden bu hayatın.
Sen ellerimi tuttukça güçlendim..
Unuttum eksik olan ne varsa, seninle tam oldum. Tamamlandım.
Gözlerine bakınca sevgilim,
"Burası" dedim "Benim memleketim. Burası evim. Burası benim cennetim."
Gözlerine bakınca,
"Burası bayrağım" dedim "Bayramım. Burada yeşeriyor benim özgürlük çiçeğim."
Gözlerine bakınca,
"Burası" dedim "O her yerde aradığım. Burası uğruna can vereceğim."
Vatanım dedim, uğruna Şehit Düşeceğim..
Gözlerine bakınca, güzelliğine ayıp olmasın diye nefes almayı erteledim..
Ben Seni Çelişkisiz, Sevdim Kadınım..
Sevdim ve Kaybettim..