Tabiin devrinin büyük hadis, kıraat, fıkıh imamlarından ve veli. İsmi, Süleyman olup, babasının ismi Mihrân’dır. Mahlası El-Kâhilî, El-Esedî, El-Kûfî, künyesi Ebû Muhammed’dir. Babası, Demâvendli iken, Kûfe’ye hicret edip, orada yerleşti. A’meş 680 (H.61) senesinde başka bir rivayette, hazret-i Hüseyin’in şehîd olduğu gün Kûfe’de doğdu. Gözlerinden çok yaş aktığından ve görme hassasının çok zayıf olmasından dolayı A’meş lakabı ile meşhûr oldu. Benî Esed’den Kâhiloğullarının âzâdlı kölesi idi.

     İmâm-ı A’zam hazretleri bir gün A’meş’in yanına gidip; "Hadîs-i şerîfte bildirildiğine göre, Allahü teâlâ kimin gözlerinden görme hassasını alırsa, ona karşılığını verir, sana ne verdi?" diye sordu. A’meş cevâbında dedi ki; "Allahü teâlâ, mükâfât olarak bana sıkıntı, ağırlık verenleri görmekten kurtardı."

     "Neden gözün yaşarır?" diye sorduklarında, A’meş: "Ağırlık veren ahmak kimselere bakmaktan yaşarır." diye cevâb vermiştir.

     Bir engelli evladını kaybeden ailemizin şu sözleri de iman derecesini gösteriyor. ‘’Bizim ciğerimizden bir parça kesildi. Sevap musluğumuzdan birisi kurudu.’’ Diye düşünürken insanlar ‘’Öldü diye kurtuldunuz’’ Dediler. Bu sözleri bizi çok üzmüştü. (Allahın Özel Kulları engelliler – Ahmet Bulut – Nesil Yayınevi-  Sayfa:129)

    Engelli çocuğu olan aileler gerçekten Allahu Tealanın kendilerine verdiği değerin idrakinde olurlarsa işte o zaman çevrelerinde bulunan bu tarz bilinçsiz ahmaklara sadece tebessüm edip onlara sadece acıyarak dua etmelilerdir.

     A’MEŞ (Süleymân Bin Mihran) (Radıyallahü Anh) dünya hayatında çekmiş olduğu sıkıntıları dahi rabbinin vermiş olduğu bir mükafat olarak görmesi iman derecesinin zirvede olduğunu gösteriyor.
G