Önce Hayaller Ölür Sonra İnsanlar
Hayalleri okşayan aklın metabolizması çok hızlı çalışıyor. Öyle ki aşk dışkısıyla patlayacak neredeyse karnı. İçselleştirdiğimiz dünyanın artık hüzünleri gözlerimizi kör edercesine hırçınlaştırıyor. Oysa köre kör demeyi bile haram kılıyor kelimelerin merhameti.
Uzaklıkların bükemediği bir güçtür şiirlerin esrik,şuh elleri. Şair onu ovuşturur ve sürükler en uzak hudutlara. Kaçakçı bir devletsizlikle yazar şiirlerini. Platon’un devletine almadığı bu kaçakçılar çok masum gözükürler edebiyatın ıssızlığına.Akar gider durak bilmeyen şairin hicran saati. Yokluğa, acıya, yırtık düşlere doğru.
Anlatılacak kelimedir aslında, Kelimelerin dudaklara yakışıksızlığı şaire daha da yazdırır. Fırtınaların yelkenlere dokunuşlarını andıran bir hususiyetle yazılır kelimeler.Kadınların yüreğini okşamak ister.Hayaller mi kelimelere ulaşır yoksa kelimeler mi hayallere bilinmez.
Sahnenin gözlere inmesiyle başlar şiirler.Perde kapanınca biter. Herkesin bu oyundan anlayacağı bir şeyler vardır. Öldürebilir şiirleri nefes boşlukları.Shakespeare’ın dediği gibi ’’Önce hayaller ölür, sonra insanlar...’’
Hakan Çamurcu