Gece olmasına ragmen hava hiç serin değildi bugün. Kulağımı delip geçen cırcır böceğinin çılgın sesine teslim olarak bütün penceremi sonuna kadar açtım. O kulağımı gelip gecen ses çok yakinimda ötüyordu ve ve bi anlik sustuğunda bile farketmedigim kulağımın çınlamasi meydana çıkıyordu. Başım ağrıyor ve ne yapacağıma karar veremediğim üç buçuk dakikada bir ofleyip tısladığım bir zamandayım. Derin derin nefes almak yetmiyor sağa sola saldırmak istiyorum.
Allah aşkına? Böyle bir kafa yaşıyorken kalemin kağıdın elimde ne işi var canım valla bende bilmiyorum. Belki senimle konuşmanın iyi geleceğini düşünüyorum belkide bitanem ben bu kalem kağıt mektup işine bayağı sardım. Böyle bir şeye bağımlı olmak hiçte fena bir durum olmazdi herhalde. Ama bilmiyorum simdi 21. Yüzyıldayiz. Haberleşmek a........ atkısına gülmek kadar kolayken nedir bu yani pencerenin önüne yuva yapmış güvercine kağıdı verecekmişim gibi geliyor.

Su anda kendi düşüncelerime cevap vermem ne kadar abes bir durum olsada aklıma sen geldiğinde dudağımdaki gülümseme o kadar gerçek.