Ben mi ben yaşamın yarılarını bile geçtim. Ya da geçirildim o kadar acımasız ki yaşam senin istediğin gibi olmuyor işte. Hani derler ya ... Canını sıkma ve gönlünü ferah tut, yaşam seni asla yanlız bırakmaz bırak ,bırak bunları demek geliyor içimden nasıl yaşam beni asla yanlız bırakmaz . Bak işte yalnız kaldık. Bu yaşam da kavga da olsa öyle değil mi ?

Bir bahar olun !!!! kısa ama uzun ömürlere verin kendinizi. düş olun, tırtıl olun sonra konun sevdiğinizin yüreğine..kaldırırsa yürek seni işte o zaman al o yüreği sende istediğin yere koy. Hiçbir zaman ayrıntısını çizemediğim zarif bir canlı... nedir diye sorsam sizlere bilmek beklide aklımıza gelmez. Onun renkleri ile canlandığımız kelebek o kadar özgür ki uç uça bildiğin kadar.Şimdi anladınız mı yaşamın ne kadar değerli olduğunu .

Yaşama amacım var mı diyen olursa..elbette derim kendim için değil inanın çocuklarım için onlarda bir amaç değilmiş meğer bir araçmış yok olmamak için...Benim ruh halimi bilmez onlar. bilseler ..İşte bu hayata inat diyorum ki hey hayat ben senin içindeyim .

Acı çekmek ve anlamak için yaşarız. Anlayınca ne olur bilemem. Kamil insan olabilmek için yaşarız. Kamil insan olunca ne olur bilemem. Bu hayatı kavramaya ve sürekli anlam kazandırmaya çalışmaya değecek bir şey olsa gerek. Bu bir bulmaca gibi. Parçaları birleştirip bütünü farkedebilmek için belki. Yap boz gibi. bu kimin, neyin arzusuydu acaba, bu yaşamın oluşumu, biz insanların varlığı, çırpınışı. Bizden ne istiyor, neden istiyor, bizden bu mücadeleyi niçin istiyor bilmiyorum. Bir gün uyanıyorsun ve varla yokun yer değiştirdiğini farkediyor gözlerin, bu senin boşlukta olduğun hissine kapılmana sebep oluyor , bu belirsizlik sana acı veriyor ve merhemini arıyorsun öyle mi? belkide merheme ihtiyacın yoktur

Yaşam da sensin yaşatan da merhem de sanma ki başkası seni yaşamın içine koyacak. Ben yaşamın kıyısında sallanırken ey yaşam sen benim hangi yanımdaydın şimdi bana bu soruyu soruyorsun .

YAŞAM SENSİN SEN YAŞAMIN NERESİNDESİN ?????????*

Bu soruya şairin bu güzel şiiriyle cevap verilir ancak.

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli

Biçare gönüller, ne giden son gemidir bu
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden