Gece yorgunuyum.yok ağır işlerde çalışmadım .düşüncelerimle yoruldum.sapmalarla karıştım .sonuca ulaştım.yeniden hayata dik durmayı zihnime koyduğumdan beri hayli zaman geçmişti.uygulama cesaretini gösteremeden ,hesap verecek olma endişesini taşıyarak,kah suçluluk duyarak,kah olumsuzlukları peşi sıra dizerek bir sonuca ulaşılmıştı nihayetinde.buruğum.üzgün ve şimdilik biraz da çaresiz.anlayışla sabırla şafak doğdu ardarda dizilen cümlelerin bıraktığı ufak boşluklarda.güne merhaba demek istemedim bugün.bu gün kendisine selam verenlerin olsun.ben bugün kendimden , ben bugün insanlardan kaçmak istiyorum.ben bugün yaralıyım.yaram kanıyor. gece ben o derin yarayı söktüm .acısına bakmadan .kana bulayarak. büyük bir kaza ve ortada iki yaralı .acil yardım gerektiren .belkide herşeye rağmen yardımı yine ikisi birbirine yapacak.netliğin huzuru varken yüreğimde,ağır da bir boşluk oluştu.bu da üzüyor tabi.anlatmak zordu,sular altından çıkanlar ürkütücü.derinleştikçe bazen de çirkinleşti.artık çürümeye yüz tutmuş olanlar bu kadar mı etkilerdi yaşamı.öylesine yazılmış çizilmiş kaydedilmişlerki ilk günkü diriliğiyle dikildiler karşıma.dimdik ayakta.kahroldum,çözüldüm,ağlamadım.ama şimdi ağlıyorum.şimdi düşüncem berrak incilerime dönüştü.öyle dolmuşki pınarlarım taşıyor ben ellerimle set kuramıyorum.yaşam bu zaten herşey içiçe geçmiş.ağlama sesleri gülmelere karışık.ala vere boğuyorlar insanı.yalnızlığın gururu ve korkusu .yaşıyorum .yaşıyoruz.herbirimiz kimbilir heryerlerde ve kimbilir herkesler için neler yaşıyoruz?dram ve komedilerle trajediler işte insan .ben ve hayat.ayrı rollerde devam.daha bir güçlü , çaresiz değil;daha bir onurlu,sevgisiz değil.hayat artık başka pencerelerden açılacak .ve ben hoşgeldin diyeceğim.
ESRA BOYOĞLU