Biz Hep İyiyiz…
Bugün biraz daha iyiyim, iyiyim ya… Sadece biraz daha yorgun, biraz daha ümitsizim ve sanki biraz daha umutsuz, mutsuz… İyiyim ya sadece böyle yazılar yazıyorum işte… Bugün daha iyiyim… Görüyorum ki sende öylesin neye borçluyuz bu mutluluğunu? Terkedilmene mi, ümitsizliğine mi, yoksa hüzünlerini kaftan haline getirip kalkan olarak kullanmana mı? Hepsi de birbirinden hoş değil mi? Anlatılmaz yaşanır dediğini duyar gibiyim… Ve umarsızca attığın kahkahanın kulaklarımı delip geçtiğini, kahkahanın bitiminde gözlerinin dolduğunu da bildiğimi, bilebilirsin. Çok güzel güldüğünü söylemiş miydim sana daha önce? Her geçen gün daha da güzelleşiyor bu gülüşlerin… Buna sevinmeli misin? Dur hemen onu da söyleyeyim, gülmen çok hoş ama acıdan, olmadığı sürece… Acın her geçen gün derinleştikçe gülüşlerin de sanki daha bir güzel oluyor böyle güleceksen gülmemen daha iyi onun yerine sus ve saatlerce düşünmek istersen düşün derim ya da dur ya düşünmede en iyisi hepsini boş ver sen. İnsan acıdan güler mi?
Ama o zaman ne mi yapacaksın? Sende hep soru soruyorsun? Bunu bende bilmiyorum dur biraz düşüneyim. Bugün bu sigara biraz daha mı acı? Sanki biraz daha fazla zehirliyor gibi, kim çıkarmış ki bu mereti ama iyi yapmış… Neyse konumuza dönelim unutayım her zaman ki gibi kendimi sonra bir ara bakarım kendime, ha dur birde bir bira daha açayım bekle…
Evet geldim. Ne diyordum? Kaldın dört duvar arasında, tavanı açık bir odada. Çıkmak istiyorsun kapıdan fakat kapı kapalı, tavandan çıkayım diyorsun boyun yetmiyor ki, yetse de zaten aşağı tekrar nasıl ineceksin çok yüksek! O yüzden bu zindandan kurtulmak yerine düşünce zindanından kurtul derim anca o zaman gülmeyi bırakıp susmayı başarabilirsin.
Unutma susmak; konuşmaktan, gülmekten, ağlamaktan daha zordur, daha ağır… Konuşmandan anlamayan suskunluğundan hiç anlamaz. Gülmek, ağlamak vb. gibi yaptığın eylemleri sadece bir fiil olarak algılar. Sustuğunda daha fazla zehirlersin kendini, içtiğin sigaradan, alkolden daha hızlı öldürür seni! Haa dur sen zaten bunu istiyordun değil mi? Ölmeyi yaşamaya tercih etmek! Ne kadar iddialıca söz! Sen o zaman yaşamamışsın önce yaşa sonra öl derim.
Hangi acı ölmeyi istemeye sebep olabilecek kadar acıdır? Ölümün acısını tattın mı sen? Ya da daha kolay sorayım hiç çocuk doğurdun mu sen? Bir kadının aynı anda yirmi kemiğinin kırılmasını hissettiği doğum anında ki acıyı hissettin mi? Ya da hadi en azından şu soruma cevap ver hiç sevdiğin birini kaybettin mi?... Daha ölmediğin için sordum bu soruyu hani yaşayan ölüsün ya belki tatmışsındır ölmeden önce… Sen bu söylediklerimi biraz düşün. Bende bira almaya gidiyorum. Bu sigarada çok acıttı bugün iyice, pakette bitti, sigarada içmiyorsun sen… Neyse ben bir de sigara alayım, iyi düşün!
İyiyiz bugün ya, hem de çok iyiyiz… Acıların karmaşasının, girdabı çekiyor böyle arada. Olur yani böyle şeyler bazen. Birazcık ağlamışız, birazcık anlaşılmayı beklemişiz hani birazcık da ölmek istemişiz… Sonra bir aptallık, bir suskunluk, bir kahkaha anlatamam burada olmalıydın. Çok şey kaçırdın. Sadece en önemlisi beni ağlarken ilk kez görebilirdin bugün en çok buna üzülebilirsin. Hani çok güçlüyüm ya sadece sigaram ve biram var ya benim…
Ama iyiyiz yine de her zamanki gibi. Acının yalnızlığını yaşadık sadece yalnızlığın acısını hep yaşıyoruz çünkü… Neyse iyi olmak istersen sende düşüncelerinde arada sırada uğra buralara…
Biz hep iyiyiz çünkü…