Ey sevgi ! Yine nereye saklandın ? Çık artık ortaya ! Gönül saatimin akrebi de sensin ; yelkovanı da ! Sensin en hoyrat gönüllerde isyan çıkartan muamma !
Sensin, vahşi ormanların dinginliğini koruyan güç !
Gün olur, mâsum bir genç kız edâsında , gün olur ; kin dolu acımasız bir şövalye !
Şöyle bir düşünüyorum da, nerde o çocukluğumun ilk mâsum sevgileri ?
Gök gürültüsündeki ,yağmur sesindeki , şairlerin gönül denizindeki o güzel sevgiler, neredesiniz ?
Mâtem tutuyorum, yüreğimin karanlık hücrelerinde !
Ne mehtapta eski neşe kalmış ; ne de ay- dedenin nurlu yüzünde !
Duygular, her-ü merç olmuş ! Karanlık fikirli, menfaat zikirli sahtekârlar cirit atıyor etrafımızda !
Savaşlardan, kısır çekişmelerden ve karanlık ayak seslerinden hepten bozulmuş, dünyanın dengesiz dengesi ! Hani sevdaydı, aşkın yengesi ? Millet toto- loto peşinde, silah sesinde ve gün ertesinde arar oldu sevgiyi ?
Maske düştü, çehre göründü ! Yalancı kimliklere gizlenmiş, sevgi denen o mâsum çocuk eski neşesinden çok uzakta şimdi !
Kalp kırma yarışı, sahte dünya barışı ! Ne varsa silinmiş insanlığın haritasından ! Yok olmuş sevgi adına her şey !
Ah sevgili sevgi ! Neredesin ? Haber ver, gelip alayım seni, gönlümün kır atıyla !
Duy artık lütfen sesimi ! Yine de seviyorum, seviyorum ey sevgi seni !.

OKTAY ZERRİN.