‘Güzel bir gün olacak’ diye uyanmıştın ,tanrım ne de güzel bi gün oldu ama! Hafta sonundan sözleşmiştik. Pazartesi öğleden sonrasında bir araya gelip önce iş arama faaliyetimize devam edecez daha sonra da biraz gezip tozup kafa dağıtıp, zaman harcıcaktık! Ne de güzel gezdik tozduk zaman harcadık ama!
Sabahın dokuz buçuğunda uyanıp, elimi yüzümü yıkadıktan sonra gazete ve ekmek almak için ilk ziyaretimi yaptım bakkala. Onunda bu gün başı muhasebecisiyle dertteydi; sanırım aidat ödenme zaman gelmişti, bir yandan da faturaları bir dosya içine tıkıştırmakla meşguldü neyse sahneyi fazla uzatmadan çıktım bakkaldan. Sabah sabah ekmeğin o çıtır çıtır haliyle mis gibi kokusu birleşiverince ,ekmeğin burnundan bir parçayı koparıverdim.
Çay yeni demlenmişti, çeyrek dilim limonunda çayıma sıkınca klasik bir kahvaltı için benim nazarımda her şey hazırdı.
Zevkle içilmiş limonlu çayın eşliğinde yapılmış harikulade bir kahvaltının ardından,serin serin esen bir rüzgarın kol gezdiği balkonuma attım kendimi, elimde gazetelerimle… gazeteleri hatmedişimin ardından demoralize olmuş bir vaziyette – onca trafik kazası ve üçüncü sayfa haberinin ardında tabi- güya hafta sonunda sözleştiğimiz zatla buluşmak düşünceleriyle beraber üzerimi değiştirmek için girdiğim odamda bilgisayara takıldım bir an;
hani ola ki es kaza bu vakitte e posta gelmiştir umuduyla açtım makineyi…
Bir iki tanıdık arkadaşla denk geldik biraz sohbet biraz muhabbet derken vakit gelmişti ki
bu ,buluşmayı planladığımız azatın ve benim ortak bir arkadaşımıza denk geldim ve pompa patladı; beyzademiz hafta sonunda tasını tarağını toplayıp şehir dışına çıkmış ve üstelik de on günlüğüne!
Bende asvalyalar attı tabi, sinir hücrelerim resmen kısa devre yapmaya başladı, çileden çıktım... Bu ne sorumsuzluk , saygısızlık ve densizlikti böle ! Yapılmış bir program böle bi fütursuzlukla neden alt üst edilir. Tas tamam keyfiyetten!
İnsanlar neden hep böle yaparlar anlamam .Bu devirde telefon denen bir şey var herhalde di mi ama!
Adam bir haber verme inceliğinde bile bulunmuyorsa , o orada kalsın!
İpiyle kuyuya inilmez bir insan imajını yarattı ya artık bende, bundan böle nazarımda karantina altına alınmıştır!
Şimdi Ay Işığı Sonatı’nı dinleyerek ve iki adet ağrı kesicinin desteğini alarak sakinleşmeye çabalıyorum: Allah bana kolaylık versin!