Hacıı, bırak söylesin karı, kapatma şu radyoyu. Mezesiz, ezgisiz kafa mı bulunur. Ulan sen de haklısın, kafa olsa bu halde mi olurduk. Sen git, bahar tüccarından dört mevsim iste. Abi anlatamıyorum, ticaretin dürüstü kalmamış diyorum. Tapusunu da verdi, aha da yüreğimde ama caydı işte!

Bütün ömrümüzce biriktirdiğimiz ne varsa belde yürekte verdikse de ikna edemedik oğlum. Hiç yani, bazıları büyük düşünüyor, daha küçükken biz yeşilçamla vakit öldrürken o zenci filmlerini seyretmiş be arkadaşım. Oğlummm, ister misin bu bir de arkamızdan ergen desin, gerçi erken oldu demesinden iyidir!

İç abim iç, ayık kafayla çekilmez bu muhabbet. Buzsuz içerken şu meleti anlamalıydım, yüreğinin buz tuttuğunu. Yahu neden anlamıyosunuz, ben o kadar saf değilim tabi ki, o sadece fazla ustaydı, o kadar. Ya kadında ben görmedim ama fabrika ayarlarına geri dön tuşu bile varmış, bizim bakkal Hayri’nin çırağı görmüş. Yoksa bu kadar ısıtmışken onu, bir anda Kuzey Kutbuna dönermiydi bütün coğrafyası. Onu bunu bilmem hacı, karıyı fiziğe göre değil kimyaya göre seçeceksin. Edebiyatı kokoş karılara çarçur etmeyeceksin, bir dizeyi bir satırı çok göreceksin. Kadın ve matematiği ise aynı cümlede bile kullanmam, her çarpılmada bu kadar bölünmüşken!

Dünya bile dönüyor, insanlar dönmüş çok mu be hacı ama dansöz olmanın da anlamı yok değil mi? O uzun eteğiyle bizim sokakların tozunu nasıl da temizliyordu, şöyle yerde sürte sürte... Gidişine en çok çöpçü kardeşler üzülecek şimdi, yazık ya şimdi onlara da. Yoksa uzun etek giyip uzun eşek oynayacak birini mi arıyordu dersin? Günahına girmeyeyim kadının, gerçi girdiğimiz kadar girdik günahına da ahına da!

İlk buluşmamızda birlikte uzanmıştık çimlere; yanyana, sırt üstü. Yıldızlar dans ediyordu gökte, o an elim eline değmişti, görecektin yüreğim nasıl çarpmıştı. Bir anlatabilsem o anı, zaten bana şair diyecekler. Neme lazım, şairler bizden daha çok kazık yemiştir, yemezseler şair mi olurdu sanıyosun kardeşiim! Bir gülüşü vardı, sanırsın ki o an dünyanın bütün mutluluğu gamzelerinden fışkırıyordu. Bir konuşması vardı, sözcükler azat edilirken o ağızdan bu vedaya ağlardı ama yetiştiği kula da sanki cenneti müjdelemiş gibi mutlu ederdi. Bir bakışı vardı, bak onu hiç görmedim, sahi neden hiç bana bakmadı?

Hacı ben bunu bilir bunu söylerim, sevmeyecek, aşık olmayacaksın kimseye. Ne o öyle, iki günde mal gibi oluyor insan. Hani boktan bir karı bile gözünde Anjelina Jolie oluyor. Geçen sefer söz vermedik mi birbirimize bundan sonra aşk yok diye, köprüyü geçene kadar ayıya dayı diyeceğiz diye. Ama bak yine olmadı, yine ayı biz olduk. Yahu kardeşim, ne sevmeyi biliyoruz, ne içmeyi, bir şeyi de tadında bırakalım ya. Seveceksek azıcık sevelim, hem o zaman az içsek de olur. Rakıyı sek, kadını pek seveceksin diyen şairin ağzına tüküreyim usta!

Geçenlerde yolda görmüş bizim bir arkadaş, bana selam bile söylemiş, sağolsun. Tekrar içmeye başladığımı duyunca üzülmüş. İyi karı lan aslında, bak sağlığımı düşünüp benim için üzülmüş de. Bir arasam mı diyorum, bütün gülleri ezdik diye bahar gelmez mi yoksa. Gelmez lan gelmez, yine başladım aptallık yapmaya, yürekteki sevgiyle baharların satın alındığı dönem mi kaldı, sen cebindeki varlığa bakacaksın.

Zıkkımlan da gidelim artık, geç oldu, evde yalnızlığım bekler. Aslında yalnızlığı hissetmezsen yalnız olmak da kötü değil ya! Aslında Aslı Ferhat’a dağları deldirdiğinde, Layla da Mecnun’u çöllere düşürdüğünde biz erkekler iflas bayrağını çekmiştik de kavrayamadık. Hacı aç şu müziğin sesini sonuna kadar, konu komşu hepsi uyansın, bana ne ya. Bana ne hayatın düzeninden, benim kalbim bu kadar düzensiz çarparken. Daha kaç kadeh gerekiyor yüreğimdeki şu yangının sönmesi için, daha kaç gece kan ter içinde çığlıklarla uyanmalıyım, daha kaç kere ölmeliyim? Hacı anlaa, ölmek kolay, zor olan onsuzluk!