Birinci sınıf güzeldir..

İlklerin merakıyla depolanan ve sonrası için uzun bir öğrenci hayatı..

Birinci sınıf çocuğun ağzında süt dişleri olur. Bazısı şekerlerden çürükçe diğerleri küçüktür işte. Alfabeden başlamaz okul. Önce tatman gerekenler vardır okul bahçesinde.

Okumak okul hayatı “öğrenci” sıfatı .

İlk duygu; yakınlarından biriyle okula gelmektir. Ve zil çaldığında seni sınıfa kadar yolcu ederken ana kuzularının ağlayışlarıyla sarsılır gözlerin. Ağlamamışsan sen de, sonradan ekleme bir gurur nişanesi olarak takılırsın bu anıya..

İlk dersin merhabasından önce, yanına oturacak sima düşündürür seni. Yabancı bakışmalarla susarsınız. Ne kalem dersiniz ne silgi. Ne defter.. Sadece süzgeç görevini üstlenirsiniz ta ki öğretmen ” birbirinizle tanışın ” emrini verinceye kadar.

Masumdur birinci sınıf.

İlklerin başlangıcıdır bana göre.

Ve tüm sorunlarını birinci sınıftan başlar..

Kendi okulunuz kendi arkadaşınız kendi masanız ve çürük / küçük dişlerinizle “günaydın arkadaşlar” şarkısı..

Çekingendir ilk zamanlar.. Sonradan çıkar kuduruk takım :)

Varsa üç beş küfür bilen en iyi sözünün ardından bilinçsizce basar nârasına..

Anlamından bihaber olduğumuz durumlar bunlar.

Ha birde birinci sınıf sevgisi vardır.

Işıl ışıl gözlerin içinde ayrı çoook ayrı bir yerde bağımlılık hastalığına o zamanlarda tutulur insanlar.

İlk dedik ya.. Alfabeden öncesidir bunlar.

Ve sizin sorunlarınız alfabeden geçmiyorsa birinci sınıftan başlar..

Çocukluğunuzu unutmuşsunuzdur. Bırakmışsınızdır masumiyetinizi. İnancınızı. Başkalarına güven vermenizi. Anne ve babanıza asi olmayıp itaat edişinizi.. En güzel yanlarınızı bıraktınız işte.. Benim gibi..

İlkokul ilk sınıf ilkler.. Burasıdır işte..

Sevde Yardımcı / 25-08-12 / İ l k